اینه قران

آینه قرآن. در آداب و رسوم عامیانۀ مردم ایران، تشریفاتِ استقبال و بدرقۀ مسافران. در این آیین بر روی سینی، دوری یا مجمعه ای کوچک، یک جلد قرآن، یک آینه، بشقابی آرد، چند سکۀ نقره و کاسه ای چینی از آب که روی آن برگ سبزی گذاشته باشند می نهند. مسافر باید سه بار از زیر سینی بگذرد و در واپسین مرتبه، آینه را بردارد و خود را در آن ببیند، انگشت خود را در آرد فروکند و بر پیشانی خود زند، قرآن را ببوسد و سپس راه سفر در پیش گیرد. کسی که سینی به دست دارد، بسم الله گویان، انگشتان خود را در آب می کند، آبی به آینه می پاشد و کاسۀ آب را پشت سر مسافر بر زمین می ریزد و به تبرک چهارقُل می خواند. سکه ها را نیز به مستحق می دهند. همچنین، رسم است دوسه روزی پیش از نقل مکان به خانه ای نو، با سلام و صلوات، آینه و قرآنی به خانۀ تازه برند و بر طاقچۀ بهترین اتاق نهند. در باور مردم، به جغدی که بر بام خانه نوحه سر داده است، باید آینه و قرآنی نشان داد تا نحسی از آن خانه دور شود.