اینه خانه

لغت نامه دهخدا

( آینه خانه ) آینه خانه. [ ی ِ ن َ / ن ِ ن َ ]( اِ مرکب ) اطاقی که آن را آینه کاری کرده باشند. || ( اِخ ) نام بنائی از آثار صفویه باصفهان.

فرهنگ فارسی

( آینه خانه ) ( کاخ آینه خانه ) یکی از عمارات اصفهان است که در عهد صفوی بنا شده و آن بفاصله تقریبا ۵٠ متری مشرق کارخانه هفت دست فعلی و ۶٠ متری رود خانه زاینده رود بسمت پل خواجو واقع و مشتمل بود بر تالاری شگفت و عالی . این عمارت در سال ۱۳۱۹ ه. ق . منهدم گردید
( اسم ) اطاقی که آنرا آیینه کاری کرده باشند .

دانشنامه آزاد فارسی

آینه خانه. آینِه خانِه
تالاری که تمام، یا قسمت عمدۀ دیوارها و سقف آن، پوشیده از هنر آینه کاری باشد. آینه کاری، به کاربردن قطعات کوچک آینه با اشکال هندسی مختلف، اغلب بر روی بستر گچ، برای پوشش دیوار و سقف است. به این ترتیب، فضا تظاهر جسمانی خود را ازدست می دهد. تصویر اشخاص و اشیاء داخل اتاق در آینه های خُرد شکسته می شوند، و فضایی خیالی پدید می آید. آینه خانه غالباً در منازل اعیانی و کاخ ها، از دورۀ قاجار به بعد ساخته می شد. تالار آینۀ کاخ گلستان از مشهورترین آینه خانه هاست که در تابلوی مشهوری از کمال الملک بازنمایی شده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس