ایندیم

ایندیوم ( Indium ) از عنصرهای شیمیایی جدول تناوبی است. نشانه کوتاه آن In و عدد اتمی آن ۴۹ است. ایندیوم یک فلز نرم سفید نقره ای است و در برابر آب و هوا پایدار است. این فلز شبیه قلع است. ازنظر شیمیایی مشابه آلومینیوم و گالیوم است؛ امّا از نظر ظاهری بیشتر شبیه روی می باشد. ایندیوم نرم ترین فلزی است که قلیایی نیست و نقطه ذوب آن از گالیم و سدیم بیشتر است ولی از لیتیم و قلع کمتر است. [ ۴]
• عدد اتمی: ۴۹ با آرایش الکترونی Kr] 4d105s25p1] که دوست دارد سه الکترون از دست بدهد و به ایندیوم ( III ) تبدیل شود ولی در بعضی حالت ها فقط یک الکترون از دست می دهد و به ایندیوم ( I ) تبدیل می شود.
• جرم اتمی: ۱۱۴٫۸۲
• نقطه ذوب: C° ۱۵۶٫۶ ( از همولوگ سبک خوب یعنی گالیم بیشتر و از همولوگ سنگین خوب یعنی تالیوم و قلع کمتر است. [ ۵] )
• نقطه جوش: C° ۲۰۷۲ ( بیشتر از نقطه جوش تالیوم و کمتر از نقطه جوش گالیم است. [ ۶] )
• چگالی: ۷٫۳۱g/cm3 ( از گالیم بیشتر و از تالیوم کمتر است )
• شعاع اتمی: ۲A
• ظرفیت: ۱و۲و۳
• حالت استاندارد: جامد
• ایزوتوپها: ۳۹ ایزوتوپ شناخته شده با عدد جرمی ۹۷ تا ۱۳۵ دارد.
ایندیم فلز سفید رنگ و بسیار نرمی است که با چاقو بریده می شود و دارای سطحی درخشان می باشد. [ ۷] این فلز اگر خالص باشد هنگام خم شدن تولید صدایی ممتد و زیر می کند. [ ۸] ایندیم را بیشتر از پسماندهایی که در طول پردازش سنگ معدن روی بجا مانده است، تولید می کنند، اما در سنگ معدن آهن، سرب و مس نیز یافت می شود.
ایندیوم با آب واکنش نمی دهد ولی این ماده توسط اکسیدکننده های قوی تری مانند هالوژن ها اکسید می شود و ترکیبات ایندیوم ( III ) به دست می آید. [ ۹]
خاصیت ویژه و غیرمعمول آن، این است که در دمای بسیار پایین نرم و قابل کار می ماند.
ایندیوم هیچ نقش بیولوژیکی شناخته شده ای ندارد. اگر بیش از چند میلی گرم مصرف شود سمی است و می تواند روی رشد جنین تأثیر بگذارد.
ایندیوم در سال ۱۸۶۳ توسط دو شیمیدان آلمانی به نام های فردیناند رچ ( ferdinand reich ) و تئودور ریچر ( hieronymous theodoe richter ) کشف شد. ریچر در جستجوی عنصر تالیم در کانی های روی بود، که با مشاهده یک خط نیلی رنگ براق در طیف سنجی نمونه ها به وجود ایندیوم پی برد. نام ایندیوم از آبی نیلی نشأت گرفته است.