اینتلیگنتساکتسیون ( آلمانی: Intelligenzaktion ) یک اصطلاح آلمانی به معنای اقدام روشن فکران و نام عملیات نسل کشی مخفیانه آلمان نازی علیه نخبگان لهستانی ( شامل روشنفکران، آموزگاران، کشیشان، پزشکان و غیره ) است که در ماه های اول جنگ جهانی دوم رخ داد. این نسل کشی برای آلمانیزه کردن مناطق غربی لهستان صورت گرفت. اینتلیگنتساکتسیون گام بزرگی برای اجرای عملیات تاننبرگ بود.
... [مشاهده متن کامل]
در جریان این عملیات حدود ۱۰۰٬۰۰۰ نفر از شهروندان لهستانی کشته شدند و سپس در گورهای دسته جمعی دفن شدند. این افراد پیش از شروع جنگ توسط آلمان ها شناسایی شده بودند. برای تسهیل در روند کاهش جمعیت شهروندان لهستانی، آلمان ها مکان های عمومی را برای اعدام ها انتخاب می کردند تا با ایجاد ترس و وحشت آن ها را فراری دهند. جوخه های مرگ آینزاتس گروپن و فولکس دویچه زلبست شوتز که به این کشتارها دست می زدند، وانمود می کردند که این کار را به قصد حذف افراد خطرناک سیاسی از جامعه لهستان انجام می دهند.
آدولف هیتلر دستور داده بود که تمامی نخبگان لهستانی باید از جامعه لهستان حذف شوند تا هیچ مقاومتی از طرف شهروندان لهستان علیه آلمانی ها سازماندهی نشود.
گرچه نژادپرستی نازی ها بیان می کرد که نخبگان لهستانی بیشتر از خون آلمانی هستند، با این وجود نابودی چنین افرادی به دلیل داشتن احساسات میهن پرستانه و ملی گرایانه این افراد از نظر نازی ها ضروری به نظر می رسید. آلمانی ها این افراد را سدی برای رسیدن به هدف اصلی خود در لهستان یعنی آلمانیزه کردن لهستان و به بردگی کشیدن شهروندان لهستانی می دانستند.
علاوه بر این، طبق سیاست اداره سیاست نژادی ان اس دآپ کودکان نخبگان لهستانی باید ربوده شده و به آلمان برده شوند تا مثل یک آلمانی بزرگ شوند.
با اشغال لهستان، آلمان ها شروع به دستگیری و کشتن افراد نام برده شده در کتاب پیگرد ویژه لهستان کردند. این فهرست شامل بیش از ۶۱٬۰۰۰ نام بود که پیش از جنگ توسط اس دی و زیپو و با کمک اقلیت آلمانی ساکن لهستان تهیه شده بود.
جوخه های مرگ آینزاتس گروپن و فولکس دویچه زلبست شوتز مامور انجام این کشتارها بودند. با توجه به اینکه قربانیان افراد غیرنظامی بودند فرماندهان این گروه های شبه نظامی همواره سعی داشتند تا روحیه سربازان خود را با آموزه های نژادی و ایدئولوژیکی تقویت کنند. بر طبق یادداشتی که مارتین بورمان از جلسه ۲ اکتبر ۱۹۴۰ میان هیتلر و هانس فرانک فرماندار لهستان برداشته است:
... [مشاهده متن کامل]
در جریان این عملیات حدود ۱۰۰٬۰۰۰ نفر از شهروندان لهستانی کشته شدند و سپس در گورهای دسته جمعی دفن شدند. این افراد پیش از شروع جنگ توسط آلمان ها شناسایی شده بودند. برای تسهیل در روند کاهش جمعیت شهروندان لهستانی، آلمان ها مکان های عمومی را برای اعدام ها انتخاب می کردند تا با ایجاد ترس و وحشت آن ها را فراری دهند. جوخه های مرگ آینزاتس گروپن و فولکس دویچه زلبست شوتز که به این کشتارها دست می زدند، وانمود می کردند که این کار را به قصد حذف افراد خطرناک سیاسی از جامعه لهستان انجام می دهند.
آدولف هیتلر دستور داده بود که تمامی نخبگان لهستانی باید از جامعه لهستان حذف شوند تا هیچ مقاومتی از طرف شهروندان لهستان علیه آلمانی ها سازماندهی نشود.
گرچه نژادپرستی نازی ها بیان می کرد که نخبگان لهستانی بیشتر از خون آلمانی هستند، با این وجود نابودی چنین افرادی به دلیل داشتن احساسات میهن پرستانه و ملی گرایانه این افراد از نظر نازی ها ضروری به نظر می رسید. آلمانی ها این افراد را سدی برای رسیدن به هدف اصلی خود در لهستان یعنی آلمانیزه کردن لهستان و به بردگی کشیدن شهروندان لهستانی می دانستند.
علاوه بر این، طبق سیاست اداره سیاست نژادی ان اس دآپ کودکان نخبگان لهستانی باید ربوده شده و به آلمان برده شوند تا مثل یک آلمانی بزرگ شوند.
با اشغال لهستان، آلمان ها شروع به دستگیری و کشتن افراد نام برده شده در کتاب پیگرد ویژه لهستان کردند. این فهرست شامل بیش از ۶۱٬۰۰۰ نام بود که پیش از جنگ توسط اس دی و زیپو و با کمک اقلیت آلمانی ساکن لهستان تهیه شده بود.
جوخه های مرگ آینزاتس گروپن و فولکس دویچه زلبست شوتز مامور انجام این کشتارها بودند. با توجه به اینکه قربانیان افراد غیرنظامی بودند فرماندهان این گروه های شبه نظامی همواره سعی داشتند تا روحیه سربازان خود را با آموزه های نژادی و ایدئولوژیکی تقویت کنند. بر طبق یادداشتی که مارتین بورمان از جلسه ۲ اکتبر ۱۹۴۰ میان هیتلر و هانس فرانک فرماندار لهستان برداشته است:
