اینترپراید

اینتر پراید یک سازمان بین المللی به نمایندگی از جامعه دگرباشان جنسی است که از تهیه کنندگان رویدادهای رژه دگرباشان جنسی است.
اینتر پراید به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی ، سازمان ۵۰۱ ( سی ) ( ۳ ) ، در تگزاس در دهه ۱۹۸۰ تشکیل شد. این سازمان در ابتدا با نام «انجمن ملی هماهنگ کنندگان رژه افتخار لزبین/گی ( NAL / GPC ) » شناخته می شد اما در اکتبر ۱۹۸۵ به «انجمن بین المللی هماهنگ کنندگان رژه افتخار لزبین / گی ( IAL / GPC ) » تغییر نام داد، بعد از آن این انجمن در کنفرانسی در غرب هالیوود، کالیفرنیا به «انجمن بین المللی هماهنگ کنندگان رژه افتخار لزبین ها، گی ها، دوجنسگرایان و تراجنسیتی ها» تغییر نام داد و بعداً در دهه ۱۹۹۰ به اینتر پراید تعییر نام داد. [ ۱]
در آوریل ۱۹۸۱، ریک ترنر و مارشا اچ. لوین، از هماهنگ کنندگان پراید، به ترتیب از سانفرانسیسکو و بوستون، به کنفرانس «فراخوان اتحاد» ، کنفرانسی با حضور رهبران گی ها و لزبین ها که در لس آنجلس برگزار شد و شروعی برای آغاز به کار سازمانی با نام «نولاگ ( NOLAG» شد. نولاگ مخفف «سازمان ملی لزبین ها و گی ها» بود. ، دعوت شدند. در آن کنفرانس آن ها ضمن بحث در مورد موضوعات مشترکی که سازمانهای پراید آنها با آن روبرو بودند، اظهار داشتند که ارتباط آنها با کمیته های پراید نیویورک و لس آنجلس برای حل مشکلاتشان مفید بوده، بعد از آن ریک و مارشا احساس کردند که این تبادل اطلاعات مهم است و می تواند به یک شبکه بالقوه تبدیل شود.
بیش از یک سال بعد در اوت ۱۹۸۲، لوین فراخوانی را برای اولین کنفرانس سالانه «انجمن ملی هماهنگ کنندگان پراید لزبین / گی ( NAL / GPC ) » در بوستون اعلام کرد. اما ریک ترنر ( که اکنون درگذشته است ) به دلیل وخیم شدن وضع سلامتیش، از پیوستن به این سازمان استقبال نکرد. مارشا با کمک کمیته پراید سن دیگو و فردی به نام داگ مور، که در حال جمع آوری لیستی از سازمان های ملی پراید بود، و با کمک های مالی کمیته های پراید لس آنجلس و بوستون، فرم های ثبت نامی که طراحی و تولید کرده بود را با کمک لیست مور از طریق پست الکترونیکی توزیع کردند. با این حال اگرچه بسیاری از کمیته های پراید تمایل خود را برای حضور ابراز کرده بودند، اما اکثر آنها بودجه لازم برای اعزام نمایندگان را در آن زمان نداشتند. [ ۱]
در ۹ اکتبر ۱۹۸۲، در سالن هیل هاوس واقع در بیکن هیل ( محله ای در بوستون ) ، اعضای کمیته های پراید بوستون، شیکاگو، لس آنجلس، نیویورک، سن دیگو و سانفرانسیسکو در پاسخ به نامه های لوین گرد هم آمدند. آن ها سه میز بلند را در کنار هم قرار دادند تا یک منطقه نشیمن مثلثی ایجاد کنند. آن ها به مدت دو روز بسیاری از موضوعات مربوط به هماهنگی رژه افتخار دگرباشان جنسی را مورد بحث قرار دادند. در این بررسی ها آن ها دریافتند با وجود این که هر شهر رویدادهای مختلفی را دارد، اما بسیاری از برنامه ریزی ها و تدارکات به طرز شگفت انگیزی مشابه است. بعد از آن، آنها رای دادند که کنفرانس دوم در سال آینده در سن دیگو برگزار شود. [ ۲]