اینترون

اینترون اینترون ها یا میانه ها بخش هایی از ژنوم هستند؛ که رونویسی از روی آن ها انجام می پذیرد ولی در فرایند پیرایش به کمک آنزیم پیرایشگر برداشته می شوند. از این رو، در فرایند ترجمه، پروتئینی از روی آن ها ساخته نمی شود. برای این به آن ها اینترون گفته می شود که آن ها در چیدمان DNA در لابه لا و میان رمزهای ژن و همچنین در چیدمان آران ای پس از رونویسی رمزهای دنایی دیده می شوند. این بخش ها در بسیاری از موجودات و حتی در برخی ویروس ها نیز دیده می شوند. اندازهٔ آن ها می تواند بسیار بزرگ باشد واژهٔ اینترون به معنای ناحیهٔ بین ژنی intragenic region است. اگرچه به معنای توالی مداخله گرintervening sequences نیز می باشد. در این حالت به توالی هایی مانند اینتنت ها و جایگاه های برشٰ ۳ وٰ۵ و … اشاره دارد.
اینترون ها یا میانه ها[ ۱] اولین بار در ژن های آدنوویروس کشف شدند. در سال ۱۹۹۳ جایزهٔ فیزیولوژی و داروسازی به Phillip Allen SharpوRichard J. Roberts. به علت کشف اینترون داده شد. نامیدن اینترون توسط شیمیدان آمریکایی به نام Walter Gilbert: انجام گرفت.
اندازهٔ اینترون ها و تعداد اینترون ها، در موجودات مختلف گوناگون است. در مهره داران و از جمله انسان طول آن ها بسیار زیاد و در میکروارگانیسم های یوکاریوتی، بسیار کوتاه اند. همچنین در میتوکندری مهره داران هیچ اینترونی دیده نمی شود. در ژنوم باکتری و آرکی باکتری ها نیز اینترون، به ندرت کشف شده است.
اینترون ها یا میانه به چهار دسته طبقه بندی می شوند.
• یک :میانه های موجود در ژنوم هسته ای که در فرایند پیرایش حذف می شوند و از روی ژنوم این قسمت پروتئین ها ساخته نمی شوند.
• دو :میانه هسته ای که از روی ژنوم این قسمت رنای ناقل[ ۲] ساخته می شود.
• سه :میانه های گروه یک که خود پیرایش هستند.
• چهار :میانه های گروه دو که خود پیرایش هستند.
گروهی از میانه ها نیز وجود دارند؛ که در گروه سه قرار دارند و حدود ۵۰ خانواده می باشند اما شیمی آن ها به خوبی شناسایی نشده است. در گروه اول ماشین پیرایش آران ای وارد عمل شده و با شناسایی جایگاه هایٰ ۳، و ۵ٰ برش و ایجاد دو برش و دو واکنش اتصال سبب حذف این میانه ها می شود. به این شکل رنای اولیه به رنای بالغ تبدیل می شود. در این حالت طول میانه بسیار بلندتر از بیانه یا اگزون[ ۳] می باشد.

اینْتْرون (intron)
(یا: میانه؛ دی ان اِی آشغال) در ژنتیک، توالی بازهایی در دی اِن اِی که فاقد اطلاعات وراثتی برای سنتز پروتئین اند. اینترون ها در ۱۹۷۷ کشف شدند. این توالی ها و دیگر توالی های فاقد اطلاعات لازم برای سنتز پروتئین تقریباً ۹۸ درصد دی اِن اِی را می سازند. بقیۀ دی اِن اِی متشکل از اگزون هاست. اینترون ها ممکن است درون ژن ها و بین اگزون ها قرار داشته باشند، ولی پیش از شروع ترجمه در فرآیند پیرایش آراِن اِی، از آن حذف می شوند. با این همه، عملکرد واقعی آن ها ناشناخته است. حدود ده درصد از ژنومانسان از توالی های بازی موسوم به Alu ساخته شده است که حدود یک میلیون جایگاه جداگانه دارد. هر توالی Alu از ۲۸۳ نوکلئوتید ساخته شده است که هیچ فعالیت معینی ندارند و فقط برخی از آن ها بر عملکرد ژن های مجاور اثر می گذارند. به این بخش از دی اِن اِی ترانسپوزون (ژن جهنده) می گویند.