اینترلوکین ۱۳ ( انگلیسی: Interleukin 13 ) یک پروتئین است که در انسان توسط ژن «IL13» کدگذاری می شود. [ ۴] [ ۵] [ ۶] اینترلوکین ۱۳ نخستین بار در سال ۱۹۹۳ کلون شد و ژن آن بر روی بازوی بلند کروموزوم ۵ قرار دارد و ۱٫۴kb طول دارد. [ ۴]
ساختمان ثانویهٔ این پروتئین مشابه اینترلوکین ۴ است، اما تنها ۲۵٪ آن تشابه توالی بازی با اینترلوکین ۴ دارد و مستقل از آن می تواند عمل سیگنالینگ را انجام دهد. [ ۷] [ ۴] [ ۸]
اینترلوکین ۱۳ توسط لنفوسیت های تی کمک کننده از نوع Th2، ماست سل ها، بازوفیل ها، ائوزینوفیل ها، سلول های NKT و CD4 و همچنین سلول های نوسیت ترشح می شود. [ ۷]
اینترلوکین ۱۳ تنظیم کنندهٔ اصلی ساختِ IgE، هایپرپلازی سلول های گابلت، پُرترشحی مخاطی، تحریک پذیری بیش ازحدِ راه های تنفسی، فیبروز و افزایش کیتیناز است. [ ۷] این پروتئین از میانجی گرهای مهم آلرژی های التهابی و برخی بیماری ها همچون آسم محسوب می شود. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفساختمان ثانویهٔ این پروتئین مشابه اینترلوکین ۴ است، اما تنها ۲۵٪ آن تشابه توالی بازی با اینترلوکین ۴ دارد و مستقل از آن می تواند عمل سیگنالینگ را انجام دهد. [ ۷] [ ۴] [ ۸]
اینترلوکین ۱۳ توسط لنفوسیت های تی کمک کننده از نوع Th2، ماست سل ها، بازوفیل ها، ائوزینوفیل ها، سلول های NKT و CD4 و همچنین سلول های نوسیت ترشح می شود. [ ۷]
اینترلوکین ۱۳ تنظیم کنندهٔ اصلی ساختِ IgE، هایپرپلازی سلول های گابلت، پُرترشحی مخاطی، تحریک پذیری بیش ازحدِ راه های تنفسی، فیبروز و افزایش کیتیناز است. [ ۷] این پروتئین از میانجی گرهای مهم آلرژی های التهابی و برخی بیماری ها همچون آسم محسوب می شود. [ ۷]
wiki: اینترلوکین ۱۳