اینترفرون نوع ۲

اینترفرون نوع ۲ ( انگلیسی: Interferon type II ) زیرگروه از خانوادهٔ اینترفرون هاست که تنها یک عضو دارد: اینترفرون گاما ( IFN - γ ) . فرم بالغ این اینترفرون، یک هومودایمر غیرموازی است که به «گیرندهٔ اینترفرون گاما» ( IFNGR ) متصل می شود. این گیرنده از دو زیرواحد ساختمانی به نام های «IFNGR1» و «IFNGR2» تشکیل شده است.
اینترفرون گاما در تنظیم پاسخ های سیستم ایمنی و التهاب نقش دارد. در انسان تنها یک نوع اینترفرون گاما وجود دارد و آن هم توسط سلول کشنده طبیعی و لنفوسیت تی ترشح می شود. اینترفرون گاما تاحدودی فعالیت ضد ویروسی و ضد سرطانی هم دارد، اما این دو خاصیت اخیرش، چندان قوی نیستند. با این حال، اینترفرون گاما، فعالیت اینترون های نوع ۱ را تشدید می کند. لنفوسیت های تی کمک کننده نوع ۱ ( Th1 ) با ترشح اینترفرون گاما، گلبول های سفید را به ناحیهٔ عفونت جلب می کنند و باعث بروز التهاب می شوند. این اینترفرون همچنین ماکروفاژها را فعال می کند و کشته شدن باکتری های به دام افتاده را سبب می شود. اینترفرون گامای آزادشده از لنفوسیت های تی کمک کننده نوع ۱ ( Th1 ) در تنظیم پاسخ ایمنی توسط لنفوسیت های تی کمک کننده نوع ۲ ( Th2 ) هم نقش دارد. به دلیل نقش مهم این اینترفرون در دستگاه ایمنی، تولید آن ممکن است گاهی منجر به بروز بیماری خودایمنی شود.
هومولوگ های اینترفرون گاما در ماهی های متعلق به فروردهٔ پیوسته استخوانان، پرندگان و قورباغه ها هم وجود دارد. در نتیجه به عنوانِ مثال، ماهیان استخوانی و چهاراندامان نیز احتمالاً ژن کدکنندهٔ اینترفرون گاما را دارا هستند.