اِیمی مالینز ( انگلیسی: Aimee Mullins؛ زادهٔ ۲۰ ژوئیهٔ ۱۹۷۶ ) یک قهرمان ورزشی، بازیگر و مانکن اهل ایالات متحده آمریکا است.
پاهای ایمی مالینز را در سنِ یک سالگی به دلیل «فقدان مادرزادی استخوان نازک نی»[ ۱] ، از زانو به پائین قطع کردند.
وی دوران دبیرستان را در «دبیرستان پارک لند» در آلن تاون گذراند و سپس برای ادامه تحصیل به دانشگاه جرج تاون در واشینگتن، دی. سی. رفت. در همان دوران موفق شد یک بورسیهٔ کارآموزی در بخش «امور خارجه» در پنتاگون دریافت کند.
ایمی در سرتاسر جهان، سخنرانی هایی دربارهٔ بدن، هویت، طراحی و نوآوری داشته است و سخنرانی اش در «تد» از پربیننده ترین برنامه های این سازمانِ غیرانتفاعی بوده و به ۴۱ زبانِ زندهٔ دنیا ترجمه شده است.
خانوادهٔ پدری او ساکن شهرستان کلر هستند و او که تباری ایرلندی دارد، تابعیتِ دوگانهٔ ایالات متحده آمریکا و ایرلند را داراست.
ایمی ورزش را از کودکی با اسکی و سافت بال آغاز نمود و در مسابقات سافت بال جوانان، در «بیس دزدی» صاحب رکورد بود. او در دوران دانشجویی به ورزش «دو و میدانی» روی آورد. او نخستین فردی در جهان است که با پاهای مصنوعی فیبرکربنی موسوم به «چیتا» دویده است و باعث شداین نوع پاهایی مصنوعی مشهور شوند. او از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹ میلادی، به سِمَت رئیسِ «بنیاد ورزش بانوان» منصوب شد تا سفیر تمام ورزشکاران زن آمریکایی باشد. این بنیاد، توسط «بیلی جین کینگ»، یکی از بانوان پیشگام در ورزش، تأسیس شده بود.
ایمی در مسابقات پارالمپیک ۱۹۹۶ در آتلانتا حضور داشت و ۱۰۰ متر کلاس تی۴۲–۴۶ را در ۱۲٫۸۸ ثانیه دوید[ ۲] و ۵٫۱۴ متر هم در پرش طول کلاس اف۴۲–۴۶ پرید. [ ۳] وی پیش از آنکه در سال ۱۹۹۸ از ورزش حرفه ای کناره گیری کند، رکوردار جهانی دو ۱۰۰ متر، ۲۰۰ متر و پرش طول بود.
او به همراه تریسا ادواردز در بازی های المپیک تابستانی ۲۰۱۲ و بازی های پارالمپیک تابستانی ۲۰۱۲ در لندن، پرچم دار کاروان ورزشی اعزامی ایالات متحده آمریکا بود. [ ۴] در آمریکا، این مسئولیت، بزرگترین افتخاری است که یک شهروند آمریکایی ممکن است از «کمیتهٔ المپیک ایالات متحده آمریکا» دریافت کند.
در سال ۲۰۱۲ میلادی، هیلاری کلینتون، وزیرِ امور خارجهٔ وقت آمریکا، او را به عضویتِ «شورای ورزشی وزارت امور خارجه، جهت توانمندسازی زنان و دختران از طریق ورزش» درآورد. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپاهای ایمی مالینز را در سنِ یک سالگی به دلیل «فقدان مادرزادی استخوان نازک نی»[ ۱] ، از زانو به پائین قطع کردند.
وی دوران دبیرستان را در «دبیرستان پارک لند» در آلن تاون گذراند و سپس برای ادامه تحصیل به دانشگاه جرج تاون در واشینگتن، دی. سی. رفت. در همان دوران موفق شد یک بورسیهٔ کارآموزی در بخش «امور خارجه» در پنتاگون دریافت کند.
ایمی در سرتاسر جهان، سخنرانی هایی دربارهٔ بدن، هویت، طراحی و نوآوری داشته است و سخنرانی اش در «تد» از پربیننده ترین برنامه های این سازمانِ غیرانتفاعی بوده و به ۴۱ زبانِ زندهٔ دنیا ترجمه شده است.
خانوادهٔ پدری او ساکن شهرستان کلر هستند و او که تباری ایرلندی دارد، تابعیتِ دوگانهٔ ایالات متحده آمریکا و ایرلند را داراست.
ایمی ورزش را از کودکی با اسکی و سافت بال آغاز نمود و در مسابقات سافت بال جوانان، در «بیس دزدی» صاحب رکورد بود. او در دوران دانشجویی به ورزش «دو و میدانی» روی آورد. او نخستین فردی در جهان است که با پاهای مصنوعی فیبرکربنی موسوم به «چیتا» دویده است و باعث شداین نوع پاهایی مصنوعی مشهور شوند. او از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹ میلادی، به سِمَت رئیسِ «بنیاد ورزش بانوان» منصوب شد تا سفیر تمام ورزشکاران زن آمریکایی باشد. این بنیاد، توسط «بیلی جین کینگ»، یکی از بانوان پیشگام در ورزش، تأسیس شده بود.
ایمی در مسابقات پارالمپیک ۱۹۹۶ در آتلانتا حضور داشت و ۱۰۰ متر کلاس تی۴۲–۴۶ را در ۱۲٫۸۸ ثانیه دوید[ ۲] و ۵٫۱۴ متر هم در پرش طول کلاس اف۴۲–۴۶ پرید. [ ۳] وی پیش از آنکه در سال ۱۹۹۸ از ورزش حرفه ای کناره گیری کند، رکوردار جهانی دو ۱۰۰ متر، ۲۰۰ متر و پرش طول بود.
او به همراه تریسا ادواردز در بازی های المپیک تابستانی ۲۰۱۲ و بازی های پارالمپیک تابستانی ۲۰۱۲ در لندن، پرچم دار کاروان ورزشی اعزامی ایالات متحده آمریکا بود. [ ۴] در آمریکا، این مسئولیت، بزرگترین افتخاری است که یک شهروند آمریکایی ممکن است از «کمیتهٔ المپیک ایالات متحده آمریکا» دریافت کند.
در سال ۲۰۱۲ میلادی، هیلاری کلینتون، وزیرِ امور خارجهٔ وقت آمریکا، او را به عضویتِ «شورای ورزشی وزارت امور خارجه، جهت توانمندسازی زنان و دختران از طریق ورزش» درآورد. [ ۵]
wiki: ایمی مالینز