اَئِمَة سَبْعه
(یا: ائمۀ اسماء؛ اصول اسماء) اصطلاحی عرفانی. عارفان، به ویژه تابعانِ مکتب ابن عربی، هفت اسمِ حی، عالم، مرید، قائل، قادر، جواد و مقسط را امّهات و اصولِ اسماء الهی یا مفاتیح الغیب می دانند. به باور اینان، نه فقط اسماء حسنای الهی در ذیل این هفت اسم مبارک تدوین پذیرند که بَدْو و ختم عالم ماسوی الله و آنچه در آن جریان دارد و بر آن حاکم است نیز برگرفته و ممدّ از همین اسماء است. چهار اسمِ سمیع، بصیر، قادر و قائل که اسماء اربعه و اصول اربعه خوانده می شوند نیز از سویی محکوم و تحت حیطۀ این هفت اسم، و از سویی دیگر حاکم و محیط بر آن هفت اند. از این میان، اسم «حیّ» امام الائمه خوانده می شود.
(یا: ائمۀ اسماء؛ اصول اسماء) اصطلاحی عرفانی. عارفان، به ویژه تابعانِ مکتب ابن عربی، هفت اسمِ حی، عالم، مرید، قائل، قادر، جواد و مقسط را امّهات و اصولِ اسماء الهی یا مفاتیح الغیب می دانند. به باور اینان، نه فقط اسماء حسنای الهی در ذیل این هفت اسم مبارک تدوین پذیرند که بَدْو و ختم عالم ماسوی الله و آنچه در آن جریان دارد و بر آن حاکم است نیز برگرفته و ممدّ از همین اسماء است. چهار اسمِ سمیع، بصیر، قادر و قائل که اسماء اربعه و اصول اربعه خوانده می شوند نیز از سویی محکوم و تحت حیطۀ این هفت اسم، و از سویی دیگر حاکم و محیط بر آن هفت اند. از این میان، اسم «حیّ» امام الائمه خوانده می شود.
wikijoo: ایمه_سبعه