ایمنی شناسی یا ایمونولوژی ( به انگلیسی: Immunology ) یکی از رشته های تخصصی پزشکی است که به بررسی انواع واکنش ایمنی جانداران در برابر آنتی ژن های بیگانه و روند ایجاد مصونیت در برابر عوامل بیماری زا می پردازد. این علم هم به جنبه های فیزیولوژیک پاسخ دفاعی بدن به عوامل بیگانه، و هم به جنبه های پاتولوژیک سیستم ایمنی، مانند بیماریهای خودایمنی، حساسیت، نقص ایمنی، واکسیناسیون، پیوند اعضاء و تحقیقات و درمان در زمینه سرطان می پردازد.
سیستم ایمنی بدن، سیستمی پیچیده و بسیار دقیقی است که شامل اعضاء متنوع، با عملکردی متفاوت و مرتبط می باشند که در صورت کوچک ترین تداخل و ناهماهنگی در انجام وظایف اعضای آن، امکان پیدایش اختلالات و ظهور عوارضی وخیم و بعضاً غیرقابل برگشت وجود دارد. از جمله اعضاء اصلی و فرعی این سیستم می توان به سلولها ( مانند لنفوسیتها، مونوسیتها، ماکروفاژها و سلولهای فرعی و تخصصی دیگر ) ، بافت ها ( بافتهای لنفاوی، بافت پوششی و … ) و مولکول های محلول در خون ( مانند آنتی بادی ها، کمپلمان و سیتوکاینها و … ) اشاره کرد.
بخش های مختلف سیستم ایمنی بدن:
آدنوئیدها: شامل دو غده کوچک هستند که در قسمت پشتی بینی قرار دارند.
مغز استخوان: بافت نرم و اسفنج شکلی است که در حفره های استخوانی یافت می شود.
گره های لنفاوی: اندام های کوچک لوبیاشِکلی که در تمام بدن وجود دارند و از طریق رگ های لنفاوی به هم متصل می شوند.
عروق لنفاوی: شبکه ای از کانال ها در سراسر بدن هستند که لنفوسیت ها و مایع لنف را در سراسر بدن به گردش در می آورند.
لکه های پی یری: سلول هایی از جنس بافت لنفاوی هستند که در روده کوچک یافت می شوند.
طحال: اندامی به اندازه یک مشت است که در حفره شکمی قرار دارد.
تیموس: غده ای است که از دو لوب تشکیل شده و در جلوی نای و پشت استخوان سینه قرار می گیرد.
لوزه ها: دو توده بیضی شکل که در قسمت پشت گلو جای دارند.
در این مکانیسم، علاوه بر ماکروفاژها ( در بافت ) نوعی از گلبول های سفید به نام لنفوسیت ها نقش دارند که از سلول های بنیادین مغز استخوان ( مغز قرمز استخوان ) حاصل می شوند. لنفوسیت ها به طور اختصاصی عمل می کنند؛ یعنی نوع خاصی از عوامل بیگانه را شناسایی کرده و از بین می برند. لنفوسیت ها پس از به وجود آمدن نابالغ هستند و برای کسب ویژگی های لازم برای شناسایی و مبارزه با میکروب ها باید تکامل یابند. بر اساس محل کسب تکامل، لنفوسیت ها را به دو دستهٔ لنفوسیت های B و لنفوسیت های T تقسیم می کنند. لنفوسیت های B در مغز استخوان و لنفوسیت های T در تیموس تخصص یافته اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسیستم ایمنی بدن، سیستمی پیچیده و بسیار دقیقی است که شامل اعضاء متنوع، با عملکردی متفاوت و مرتبط می باشند که در صورت کوچک ترین تداخل و ناهماهنگی در انجام وظایف اعضای آن، امکان پیدایش اختلالات و ظهور عوارضی وخیم و بعضاً غیرقابل برگشت وجود دارد. از جمله اعضاء اصلی و فرعی این سیستم می توان به سلولها ( مانند لنفوسیتها، مونوسیتها، ماکروفاژها و سلولهای فرعی و تخصصی دیگر ) ، بافت ها ( بافتهای لنفاوی، بافت پوششی و … ) و مولکول های محلول در خون ( مانند آنتی بادی ها، کمپلمان و سیتوکاینها و … ) اشاره کرد.
بخش های مختلف سیستم ایمنی بدن:
آدنوئیدها: شامل دو غده کوچک هستند که در قسمت پشتی بینی قرار دارند.
مغز استخوان: بافت نرم و اسفنج شکلی است که در حفره های استخوانی یافت می شود.
گره های لنفاوی: اندام های کوچک لوبیاشِکلی که در تمام بدن وجود دارند و از طریق رگ های لنفاوی به هم متصل می شوند.
عروق لنفاوی: شبکه ای از کانال ها در سراسر بدن هستند که لنفوسیت ها و مایع لنف را در سراسر بدن به گردش در می آورند.
لکه های پی یری: سلول هایی از جنس بافت لنفاوی هستند که در روده کوچک یافت می شوند.
طحال: اندامی به اندازه یک مشت است که در حفره شکمی قرار دارد.
تیموس: غده ای است که از دو لوب تشکیل شده و در جلوی نای و پشت استخوان سینه قرار می گیرد.
لوزه ها: دو توده بیضی شکل که در قسمت پشت گلو جای دارند.
در این مکانیسم، علاوه بر ماکروفاژها ( در بافت ) نوعی از گلبول های سفید به نام لنفوسیت ها نقش دارند که از سلول های بنیادین مغز استخوان ( مغز قرمز استخوان ) حاصل می شوند. لنفوسیت ها به طور اختصاصی عمل می کنند؛ یعنی نوع خاصی از عوامل بیگانه را شناسایی کرده و از بین می برند. لنفوسیت ها پس از به وجود آمدن نابالغ هستند و برای کسب ویژگی های لازم برای شناسایی و مبارزه با میکروب ها باید تکامل یابند. بر اساس محل کسب تکامل، لنفوسیت ها را به دو دستهٔ لنفوسیت های B و لنفوسیت های T تقسیم می کنند. لنفوسیت های B در مغز استخوان و لنفوسیت های T در تیموس تخصص یافته اند.
wiki: ایمنی شناسی