ایمره نادْیْ یا ایمره ناگی ( مجاری: Nagy Imre؛ زاده ۷ ژوئن ۱۸۹۶ – درگذشته ۱۶ ژوئن ۱۹۵۸ ) سیاست مدار کمونیست و در دو نوبت نخست وزیر مجارستان بود. وی پس از شکست انقلاب ۱۹۵۶ مجارستان به جرم خیانت به حزب و نقش داشتن در قیام های ضد اتحاد جماهیر شوروی، محاکمه و اعدام شد.
... [مشاهده متن کامل]
ناگی در خانواده ای دهقانی در کاپشوار به دنیا آمد. او در جوانی به عنوان شاگرد مهندس و کارگر کار کرد. در جنگ جهانی اول به جبههٔ شرق فرستاده شد و در ارتش مجارستان جنگید و در ۱۹۱۵ میلادی به عنوان اسیر جنگی زندانی شد. در ۱۹۱۷–۱۹۱۸ به ارتش سرخ و حزب بلشویک پیوست و پس از آن به عضویت حزب کمونیست مجارستان که غیرقانونی بود درآمد. بین ۱۹۲۹–۱۹۳۲ در مؤسسه بین المللی کشاورزی مسکو مشغول به فعالیت شد، چندین مقاله برای مجلهٔ داس و چکش نوشت و از طرف کمینترن برنامه هایی کمونیستی برای مبارزه با مشکلات کشاورزی طراحی کرد. او در انتهای جنگ جهانی دوم به مجارستان بازگشت و به عنوان وزیر کشاورزی در دولت جدید کمونیستی شروع به فعالیت کرد و همچنین عهده دار اصلاحات ارضی در ۱۹۴۵ شد.
در ۱۹۵۳–۱۹۵۵ نخست وزیر مجارستان بود. اما پس از آن مجبور به استعفا و از حزب کمونیست نیز اخراج شد. این اخراج توسط کسانی چون دبیرکل حزب، ماتیاش راکوشی، و در مخالفت با گرایش های آزادسازی او انجام گرفت. او در مدت دوری از سیاست به تدریس پرداخت.
ایمره ناگی در انقلاب ۱۹۵۶ مجارستان مجدداً برای مدت کوتاهی نخست وزیر شد و در یکم نوامبر از غرب تقاضای کمک به مجارستان کرد. با سرکوب انقلاب توسط شوروی، او و دیگران به سفارت خانهٔ یوگسلاوی پناهنده شدند.
با شکست انقلاب، ایمره ناگی در ۲۲ نوامبر دستگیر شد و به جرم خیانت به حزب و نقش داشتن در قیام های ضد اتحاد جماهیر شوروی، به همراه هفت نفر از دستیارانش در دادگاهی مخفی محاکمه شد. وی به همراه پال مالِتِر ، وزیر دفاع و میکلوش گیمِش ، روزنامه نگار سرشناس مجاری، در تابستان ۱۹۵۸ اعدام شد. جسد وی در نقطه ای دور از دسترس ( قطعهٔ ۳۰۱ ) در گورستان شهرداری در بیرون از بوداپست به خاک سپرده شد. قبر او تا سال ۱۹۸۹ قابل بازدید نبود. در زمان دولت کمونیستی در مجارستان که دسترسی به مقبرهٔ واقعی او امکان پذیر نبود مقبره ای خالی به یادش در گورستان پرلاشز در پاریس ایجاد شد. در ۱۹۸۹ یاد او مجدداً گرامی داشته شد و در تشیع جنازه ای دولتی از او تقدیر شد.
... [مشاهده متن کامل]
ناگی در خانواده ای دهقانی در کاپشوار به دنیا آمد. او در جوانی به عنوان شاگرد مهندس و کارگر کار کرد. در جنگ جهانی اول به جبههٔ شرق فرستاده شد و در ارتش مجارستان جنگید و در ۱۹۱۵ میلادی به عنوان اسیر جنگی زندانی شد. در ۱۹۱۷–۱۹۱۸ به ارتش سرخ و حزب بلشویک پیوست و پس از آن به عضویت حزب کمونیست مجارستان که غیرقانونی بود درآمد. بین ۱۹۲۹–۱۹۳۲ در مؤسسه بین المللی کشاورزی مسکو مشغول به فعالیت شد، چندین مقاله برای مجلهٔ داس و چکش نوشت و از طرف کمینترن برنامه هایی کمونیستی برای مبارزه با مشکلات کشاورزی طراحی کرد. او در انتهای جنگ جهانی دوم به مجارستان بازگشت و به عنوان وزیر کشاورزی در دولت جدید کمونیستی شروع به فعالیت کرد و همچنین عهده دار اصلاحات ارضی در ۱۹۴۵ شد.
در ۱۹۵۳–۱۹۵۵ نخست وزیر مجارستان بود. اما پس از آن مجبور به استعفا و از حزب کمونیست نیز اخراج شد. این اخراج توسط کسانی چون دبیرکل حزب، ماتیاش راکوشی، و در مخالفت با گرایش های آزادسازی او انجام گرفت. او در مدت دوری از سیاست به تدریس پرداخت.
ایمره ناگی در انقلاب ۱۹۵۶ مجارستان مجدداً برای مدت کوتاهی نخست وزیر شد و در یکم نوامبر از غرب تقاضای کمک به مجارستان کرد. با سرکوب انقلاب توسط شوروی، او و دیگران به سفارت خانهٔ یوگسلاوی پناهنده شدند.
با شکست انقلاب، ایمره ناگی در ۲۲ نوامبر دستگیر شد و به جرم خیانت به حزب و نقش داشتن در قیام های ضد اتحاد جماهیر شوروی، به همراه هفت نفر از دستیارانش در دادگاهی مخفی محاکمه شد. وی به همراه پال مالِتِر ، وزیر دفاع و میکلوش گیمِش ، روزنامه نگار سرشناس مجاری، در تابستان ۱۹۵۸ اعدام شد. جسد وی در نقطه ای دور از دسترس ( قطعهٔ ۳۰۱ ) در گورستان شهرداری در بیرون از بوداپست به خاک سپرده شد. قبر او تا سال ۱۹۸۹ قابل بازدید نبود. در زمان دولت کمونیستی در مجارستان که دسترسی به مقبرهٔ واقعی او امکان پذیر نبود مقبره ای خالی به یادش در گورستان پرلاشز در پاریس ایجاد شد. در ۱۹۸۹ یاد او مجدداً گرامی داشته شد و در تشیع جنازه ای دولتی از او تقدیر شد.
