ایم - ۵۴ فونیکس یا فینیکس ( به انگلیسی: AIM - 54 Phoenix ) موشک هوابه هوای دوربُرد با سرعت ابرصوت است. هدایت این موشک به سوی هدف، با روش هدایت راداری فعال انجام می شود. بُرد این موشک، حدود ۱۹۰ کیلومتر، حداکثر سرعت ۵ ماخ، وزن ۴۵۰ تا ۴۷۰ کیلوگرم و قطر ۳۸۰ میلی متراست. موشک فینیکس در مجموع توانسته است حدود هفتاد الی هشتاد فروند هواپیما و تعدادی بالگرد و موشک را ساقط کند و تمامی این شکارها، توسط خلبانان ایرانی، در طول جنگ ایران و عراق، انجام شده است ( تعداد کل شکارهای تامکت که توسط خلبانانش در مصاحبه های گوناگون تأیید شده است رقمی بین ۱۶۰ تا ۱۹۰ فروند هواپیما بوده است ) . پس از بازنشسته شدن فینیکس در نیروی دریایی آمریکا، نیروی هوایی ارتش ایران در بازه ای تنها استفاده کننده از آن بود، در چند سال اخیر نیز این موشک به دلیل پشتیبانی نامناسب و فاسد شدن باتری های آن به عبارتی بازنشست شده است.
... [مشاهده متن کامل]
طراحی این موشک در اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی برای استفاده در بمب افکن های جنرال داینمیکس اف - ۱۱۱ آغاز شد و در سال ۱۹۷۴ به همراه جنگنده اف - ۱۴ وارد نیروی دریایی آمریکا شد. این موشک مشخصا برای شلیک به اهداف از راه دور طراحی شده است و در جنگ های نزدیک هوابه هوا کاربردی ندارد.
سیستم هدایت آن منحصراً برای ارتباط با رادار ای ان/ای دابلیوجی - ۹ شرکت هیوز طراحی شده به نحوی که رادار، پس از ردگیری اهداف اطلاعات مربوطه را به موشک ها ارسال کرده و خلبان می تواند هریک را به طرف هدفی شلیک کند.
هر فروند هواپیمای اف - ۱۴ می تواند ۶ فروند موشک فونیکس حمل کند ( هرچند به دلیل وزن بالای این موشک معمولاً ۲ موشک ایم - ۵۴ در کنار ۲ موشک ایم - ۷ اسپارو و ۳ ایم۹ سایدوایندر بر روی اف - ۱۴ نصب می شوند ) . این موشک با برد مفیدی برابر با ۱۵۰ کیلومتر تنها موشک هوابه هوای دوربرد مورد استفاده آمریکا و نخستین سیستم موشکی در جهان بود که توانایی هدایت همزمان موشک ها علیه چند هدف را داشت.
این موشک در سال ۲۰۰۴ از خدمت در نیروی دریایی آمریکا خارج و در سال ۲۰۰۶ نیز اف - ۱۴ از رده خارج شد.
هم اکنون ایران تنها کاربر جنگنده اف - ۱۴ و موشک فینیکس است. موشک های فینیکس با موشک کوتاه بردتر ایم - ۱۲۰ آمرام در هواپیماهای اف/آ - ۱۸ هورنت و اف/آ - ۱۸ سوپرهورنت در نیروی دریایی آمریکا جایگزین شده اند. از این میان، تنها جدیدترین نسخهٔ آمرام می تواند از نظر میزان بُرد با فینیکس رقابت کند.
... [مشاهده متن کامل]
طراحی این موشک در اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی برای استفاده در بمب افکن های جنرال داینمیکس اف - ۱۱۱ آغاز شد و در سال ۱۹۷۴ به همراه جنگنده اف - ۱۴ وارد نیروی دریایی آمریکا شد. این موشک مشخصا برای شلیک به اهداف از راه دور طراحی شده است و در جنگ های نزدیک هوابه هوا کاربردی ندارد.
سیستم هدایت آن منحصراً برای ارتباط با رادار ای ان/ای دابلیوجی - ۹ شرکت هیوز طراحی شده به نحوی که رادار، پس از ردگیری اهداف اطلاعات مربوطه را به موشک ها ارسال کرده و خلبان می تواند هریک را به طرف هدفی شلیک کند.
هر فروند هواپیمای اف - ۱۴ می تواند ۶ فروند موشک فونیکس حمل کند ( هرچند به دلیل وزن بالای این موشک معمولاً ۲ موشک ایم - ۵۴ در کنار ۲ موشک ایم - ۷ اسپارو و ۳ ایم۹ سایدوایندر بر روی اف - ۱۴ نصب می شوند ) . این موشک با برد مفیدی برابر با ۱۵۰ کیلومتر تنها موشک هوابه هوای دوربرد مورد استفاده آمریکا و نخستین سیستم موشکی در جهان بود که توانایی هدایت همزمان موشک ها علیه چند هدف را داشت.
این موشک در سال ۲۰۰۴ از خدمت در نیروی دریایی آمریکا خارج و در سال ۲۰۰۶ نیز اف - ۱۴ از رده خارج شد.
هم اکنون ایران تنها کاربر جنگنده اف - ۱۴ و موشک فینیکس است. موشک های فینیکس با موشک کوتاه بردتر ایم - ۱۲۰ آمرام در هواپیماهای اف/آ - ۱۸ هورنت و اف/آ - ۱۸ سوپرهورنت در نیروی دریایی آمریکا جایگزین شده اند. از این میان، تنها جدیدترین نسخهٔ آمرام می تواند از نظر میزان بُرد با فینیکس رقابت کند.
