ایلیوشین ایل - ۷۶ ( به روسی: Ильюшин Ил - 76 ) ( نام گذاری ناتو: کاندید ) یک هواپیمای جت چهار موتوره ترابری ساخت شرکت هواپیماسازی ایلیوشین در کشور روسیه است. این هواپیما برای شرایط سخت طراحی شده است و توانایی خیز و فرود را در فاصله کوتاه و زمین های ناهموار در هر گونه شرایط نامساعد جوی دارد.
... [مشاهده متن کامل]
مدل هایی از این هواپیما برای سوخت رسانی هوایی، هشدار پیش هنگام هوابرد ( آواکس ) و همچنین عملیات آتش نشانی هوایی به کار می رود.
ساخت ایلیوشین ۷۶ به میانه دهه ۱۹۶۰ بر می گردد. زمانی که نیروی هوایی شوروی به یک هواگرد ترابری نظامی راهبردی با توان حمل ۴۰ تن بار در برد ۵۰۰۰ کیلومتری نیاز داشت که بتواند جایگزین آنتونوف ای ان - ۱۲ شود. تا سال ۱۹۶۹، ایلیوشین طرح اولیه خود را به ارتش پیشنهاد داد که مورد قبول قرار گرفت و این هواپیما در ۲۵ مه سال ۱۹۷۱ اولین پرواز خود را انجام داد. در اولین پرواز یک ساعت خود رضایت بسیار را برانگیخت و چند ماه بعد به نمایشگاه هوایی پاریس اعزام شد.
این هواپیما دارای چهار موتور توربوفن است و در چندین کشور اروپایی، آسیایی و آفریقایی در حال فعالیت است. تولید انبوه این هواپیما در ابتدا در تاشکند آغاز شد و ۸۶۰ فروند از نوع ترابری تا پیش از سال ۱۹۹۰ میلادی تولیدشد. در دهه ۱۹۹۰، تعداد معدودی از نوع مدرن و پیشرفته این هواپیما با تغییرات و موتوری جدید تولید شد. در سال های بعد نیز انواع مختلفی از این هواپیما از جمله دو فروند از مدل برییف آ - ۶۰ و ۲۵ فروند از نوع آواکس موسوم به برییف آ - ۵۰ تولید شده اند.
• نیروی هوایی روسیه
• نیروی هوایی هند
• نیروی هوایی اوکراین
• نیروی هوایی عراق
• نیروی هوایی ایران
• نیروی هوایی پاکستان
• نیروی هوایی خلق کره شمالی
• نیروهای جمهوری خلق چین
• ارتش سوریه
• ایالات متحده آمریکا غیر نظامی
و ۱۸ کشور دیگر
• خدمه: ۵ نفر
• گنجایش: ۴۰ تا ۶۰ تن
• طول: ۴۶٫۵۹ متر
• طول بال ها: ۵۰٫۵ متر
• ارتفاع: ۱۴٫۷۶ متر
• مساحت بال: ۳۰۰ متر مربع
• وزن خالی: ۹۲ تا ۱۰۴ تن
• حداکثر وزن برخاست: ۱۹۵ تا ۲۱۰ تن ( بر اساس مدل )
• حداکثر سرعت: ۹۰۰ کیلومتر بر ساعت گ، معادل ۰٫۸۲ ماخ
• برد پرواز: ۴۰۰۰ تا ۵۰۰۰ کیلومتر
• حداکثر ارتفاع پروازی: ۱۳۰۰۰ متر ( ۴۳٬۰۰۰ پا )
• حداقل طول باند برای فرود: ۴۵۰ متر ( با استفاده از تراست معکوس )
... [مشاهده متن کامل]
مدل هایی از این هواپیما برای سوخت رسانی هوایی، هشدار پیش هنگام هوابرد ( آواکس ) و همچنین عملیات آتش نشانی هوایی به کار می رود.
ساخت ایلیوشین ۷۶ به میانه دهه ۱۹۶۰ بر می گردد. زمانی که نیروی هوایی شوروی به یک هواگرد ترابری نظامی راهبردی با توان حمل ۴۰ تن بار در برد ۵۰۰۰ کیلومتری نیاز داشت که بتواند جایگزین آنتونوف ای ان - ۱۲ شود. تا سال ۱۹۶۹، ایلیوشین طرح اولیه خود را به ارتش پیشنهاد داد که مورد قبول قرار گرفت و این هواپیما در ۲۵ مه سال ۱۹۷۱ اولین پرواز خود را انجام داد. در اولین پرواز یک ساعت خود رضایت بسیار را برانگیخت و چند ماه بعد به نمایشگاه هوایی پاریس اعزام شد.
این هواپیما دارای چهار موتور توربوفن است و در چندین کشور اروپایی، آسیایی و آفریقایی در حال فعالیت است. تولید انبوه این هواپیما در ابتدا در تاشکند آغاز شد و ۸۶۰ فروند از نوع ترابری تا پیش از سال ۱۹۹۰ میلادی تولیدشد. در دهه ۱۹۹۰، تعداد معدودی از نوع مدرن و پیشرفته این هواپیما با تغییرات و موتوری جدید تولید شد. در سال های بعد نیز انواع مختلفی از این هواپیما از جمله دو فروند از مدل برییف آ - ۶۰ و ۲۵ فروند از نوع آواکس موسوم به برییف آ - ۵۰ تولید شده اند.
• نیروی هوایی روسیه
• نیروی هوایی هند
• نیروی هوایی اوکراین
• نیروی هوایی عراق
• نیروی هوایی ایران
• نیروی هوایی پاکستان
• نیروی هوایی خلق کره شمالی
• نیروهای جمهوری خلق چین
• ارتش سوریه
• ایالات متحده آمریکا غیر نظامی
و ۱۸ کشور دیگر
• خدمه: ۵ نفر
• گنجایش: ۴۰ تا ۶۰ تن
• طول: ۴۶٫۵۹ متر
• طول بال ها: ۵۰٫۵ متر
• ارتفاع: ۱۴٫۷۶ متر
• مساحت بال: ۳۰۰ متر مربع
• وزن خالی: ۹۲ تا ۱۰۴ تن
• حداکثر وزن برخاست: ۱۹۵ تا ۲۱۰ تن ( بر اساس مدل )
• حداکثر سرعت: ۹۰۰ کیلومتر بر ساعت گ، معادل ۰٫۸۲ ماخ
• برد پرواز: ۴۰۰۰ تا ۵۰۰۰ کیلومتر
• حداکثر ارتفاع پروازی: ۱۳۰۰۰ متر ( ۴۳٬۰۰۰ پا )
• حداقل طول باند برای فرود: ۴۵۰ متر ( با استفاده از تراست معکوس )
