ایل مانیفستو ( به انگلیسی: il manifesto ) یک روزنامه ایتالیایی است که در رم، ایتالیا منتشر می شود. این رسانه گرچه خود را کمونیستی می نامد، اما به هیچ حزب سیاسی وابسته نیست.
روزنامه ایل مانیفستو در ۱۹۶۹ توسط جمعی از روزنامه نگاران چپگرا که طیفی از فعالین چپ ایتالیا بودند، تأسیس شد. بنیان گذاران آن شامل لویجی پینتور، والنتینو پارلاتو، لوچیو ماگری و روسانا روساندا بودند و در آوریل ۱۹۷۱، به یک روزنامه چپ گرا تبدیل شد. هرچند این روزنامه منتقد سیاست های حزب کمونیست ایتالیا ( PCI ) بود، اما در بین بسیاری از طرفداران حزب که آن را منتقد و مستقل تر از روزنامهٔ حزب می دیدند، محبوب بود.
... [مشاهده متن کامل]
در ۱۹۹۱ این روزنامه بعد از انحلال حزب کمونیست و تأسیس حزب دموکراتیک چپ از آن حمایت نکرد، اما مواضع مستقل خود را در بین نیروهای چپ ایتالیا حفظ کرد.
ایل مانیفستو در ایتالیا به تیترهای تلخ و طعنه آمیز و انتخاب هوش‍یارانه عکس هایش شناخته می شود. به عنوان مثال، روز انتخاب پاپ بندیکت شانزدهم، در صفحه اول ایل مانیفستو عکس بزرگی از پاپ تازه انتخاب شده را همراه با تیتر طنزآمیز «چوپان آلمانی» منتشر کرد.
والنتینو پارلاتو سردبیر سابق این روزنامه بود و هم اکنون نورما رانجری و توماسو دی فرانچسکو مدیران کنونی آن هستند.
در ۲۱ دسامبر ۲۰۰۰ دفتر این روزنامه در رم توسط یک نئوفاشیست به نام آندره اینساباتو که در ارتباط با نیوکلی آرماتی ریولوزیوناری و ترزا پوزیون بود، با یک بمب دستی مورد حمله قرار گرفت که بر اثر انفجار بمب، آندره به طور جدی زخمی شد، وی تنها فرد مصدوم در این حادثه بود.
جولیانا سگرنا، خبرنگار این روزنامه بود که در فوریه ۲۰۰۵ توسط شورشیان عراقی ربوده شد و در ۴ مارس آزاد گردید. هنگام آزاد شدن وی در عملیات نجات، وسیله نقلیه حامل جولیانا توسط نیروهای آمریکایی مورد اصابت قرار گرفت که در آن یک نیروی امنیتی ایتالیایی به قتل رسید و این موضوع به یک مسئله جنجالی تبدیل شد.
از زمان تأسیس این روزنامه شخصیت های برجسته ادبی ایتالیایی مانند استفانو بننی شاعر طنزگونه، اری دلوکا رمان نویس و اومبرتو اکو فیلسوف و زبان شناس ایتالیایی ایفای نقش داشته اند.
در اواخر دهه ۲۰۰۰، کمک های دولتی به رسانه ها در ایتالیا کم شد و شروع کار ایل مانیفستو در آن سال با زیان همراه بود. از آنجا که مالکیت این روزنامه متعلق به یک شرکت تعاونی مربوط به جمعی از روزنامه نگاران بود، در فوریه ۲۰۱۲ به طور قانونی منحل گردید. در نتیجه در ژوئیه ۲۰۱۶ این تعاونی با کمک کمپین مشترکین خود خرید مجدد امتیاز این روزنامه را اعلام کرد که در این کار موفق بود.
روزنامه ایل مانیفستو در ۱۹۶۹ توسط جمعی از روزنامه نگاران چپگرا که طیفی از فعالین چپ ایتالیا بودند، تأسیس شد. بنیان گذاران آن شامل لویجی پینتور، والنتینو پارلاتو، لوچیو ماگری و روسانا روساندا بودند و در آوریل ۱۹۷۱، به یک روزنامه چپ گرا تبدیل شد. هرچند این روزنامه منتقد سیاست های حزب کمونیست ایتالیا ( PCI ) بود، اما در بین بسیاری از طرفداران حزب که آن را منتقد و مستقل تر از روزنامهٔ حزب می دیدند، محبوب بود.
... [مشاهده متن کامل]
در ۱۹۹۱ این روزنامه بعد از انحلال حزب کمونیست و تأسیس حزب دموکراتیک چپ از آن حمایت نکرد، اما مواضع مستقل خود را در بین نیروهای چپ ایتالیا حفظ کرد.
ایل مانیفستو در ایتالیا به تیترهای تلخ و طعنه آمیز و انتخاب هوش‍یارانه عکس هایش شناخته می شود. به عنوان مثال، روز انتخاب پاپ بندیکت شانزدهم، در صفحه اول ایل مانیفستو عکس بزرگی از پاپ تازه انتخاب شده را همراه با تیتر طنزآمیز «چوپان آلمانی» منتشر کرد.
والنتینو پارلاتو سردبیر سابق این روزنامه بود و هم اکنون نورما رانجری و توماسو دی فرانچسکو مدیران کنونی آن هستند.
در ۲۱ دسامبر ۲۰۰۰ دفتر این روزنامه در رم توسط یک نئوفاشیست به نام آندره اینساباتو که در ارتباط با نیوکلی آرماتی ریولوزیوناری و ترزا پوزیون بود، با یک بمب دستی مورد حمله قرار گرفت که بر اثر انفجار بمب، آندره به طور جدی زخمی شد، وی تنها فرد مصدوم در این حادثه بود.
جولیانا سگرنا، خبرنگار این روزنامه بود که در فوریه ۲۰۰۵ توسط شورشیان عراقی ربوده شد و در ۴ مارس آزاد گردید. هنگام آزاد شدن وی در عملیات نجات، وسیله نقلیه حامل جولیانا توسط نیروهای آمریکایی مورد اصابت قرار گرفت که در آن یک نیروی امنیتی ایتالیایی به قتل رسید و این موضوع به یک مسئله جنجالی تبدیل شد.
از زمان تأسیس این روزنامه شخصیت های برجسته ادبی ایتالیایی مانند استفانو بننی شاعر طنزگونه، اری دلوکا رمان نویس و اومبرتو اکو فیلسوف و زبان شناس ایتالیایی ایفای نقش داشته اند.
در اواخر دهه ۲۰۰۰، کمک های دولتی به رسانه ها در ایتالیا کم شد و شروع کار ایل مانیفستو در آن سال با زیان همراه بود. از آنجا که مالکیت این روزنامه متعلق به یک شرکت تعاونی مربوط به جمعی از روزنامه نگاران بود، در فوریه ۲۰۱۲ به طور قانونی منحل گردید. در نتیجه در ژوئیه ۲۰۱۶ این تعاونی با کمک کمپین مشترکین خود خرید مجدد امتیاز این روزنامه را اعلام کرد که در این کار موفق بود.
