ایعاء

لغت نامه دهخدا

ایعاء. ( ع مص ) ( از «وع ی » ) دروعاء نهادن چیزی را. || یاد گرفتن. || نگاه داشتن. || فراهم آوردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || از بن برکندن تنه درخت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران