ایطان

لغت نامه دهخدا

ایطان. ( ع مص ) ( از «وطن » ) اقامت نمودن بجایی و جای باش ساختن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). وطن گرفتن. ( تاج المصادر بیهقی ).

فرهنگ فارسی

اقامت نمودن بجایی و جای باش ساختن

پیشنهاد کاربران

بپرس