ایشه

لغت نامه دهخدا

( آیشه ) آیشه. [ ی ِ ش َ / ش ِ ] ( ص ) آیشتنه. آیشنه. چاپلوس. جاسوس. ( برهان ) .
ایشه. [ ش َ / ش ِ ] ( اِ ) بیشه و جنگل. ( برهان ) ( شرفنامه منیری ) ( آنندراج ). || جاسوس. ( برهان ) ( آنندراج ) ( شرفنامه منیری ) ( جهانگیری ) ( مؤید الفضلاء ). جاسوس کردار :
در کوی تو چو ایشه همی کردمی نگاه
دزدیده تا مگرت ببینم به بام در.
شهید.
و رجوع به ابیشه شود.
|| چاپلوس. ( برهان ) ( آنندراج ) ( شرفنامه منیری ) ( جهانگیری ) ( مؤید الفضلا ). رجوع به آیشه شود.

فرهنگ فارسی

بیشه و جنگل

فرهنگ عمید

جاسوس، خبرکش.

گویش مازنی

( آیشه ) /aayshe/ شیرط غلیظ و مقوی که پس از زاییدن گاو به دست آید - مایه ای که از شکمبه ی بره گیرند و به عنوان مایه ی پنیر استفاده کنند
/ishe/ با خیش شخم زدن

پیشنهاد کاربران

بپرس