ایستادنگاه. [ دَ ] ( اِ مرکب ) مقام. وقف. جای توقف و ایستادن : صوط؛ آواز آب که ایستادنگاه او تنگ و دراز باشد. منهوه ؛ ایستادنگاه آب. ( منتهی الارب ).
