ایزاک نیوتن بلکفورد ( Isaac Newton Blackford ) ( ۶ نوامبر ۱۷۸۶–۳۱ دسامبر ۱۸۵۹ ) ، دومین قاضی ارشد دادگاه عالی ایندیانا، طولانی ترین قاضی دادگاه و از طولانی ترین حقوقدانان در تاریخ ایالات متحده بود. او یک اثر هشت جلدی با عنوان گزارش های بلکفورد نوشت که تمام تصمیم های اولیهٔ دادگاه را ثبت نمود. این کتاب ها به یک منبع حقوقی اصلی در میان وکلای ایندیانا تبدیل گردیدند و تحسین ملی و بین المللی را به دلیل سبک، دقت، کیفیت و مختصر بودن شان در برخورد با کامن لا دریافت کردند. به گفتهٔ راندال شپرد، رئیس سابق دادگستری ایندیانا، بلکفورد به عنوان یک حقوقدان تأثیرگذارترین کسی بود که تا به حال در دادگاه های ایندیانا خدمت نموده است. به او لقب «ایندیانا بلک استون» به سبب اظهار نظر واشینگتن ایروینگ در مورد محبوبیت کتاب های بلکفورد، داده شد. او در طول زندگی خود دارندهٔ شهرت ملی به عنوان یکی از برجسته ترین حقوقدانان ایالات متحده بود.
... [مشاهده متن کامل]
پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه پرینستون، بلکفورد برای وکالت به قلمروی ایندیانا در سال ۱۸۱۲ نقل مکان نمود. پس از داشتن چندین مقام خدمات مدنی، به عنوان قاضی دادگاه منطقه منصوب گردید، اما دقیق قبل از انحلال دولت منطقهٔ در سال ۱۸۱۶ استعفا نمود. او که به عنوان نماینده در اولین جلسهٔ مجمع عمومی ایندیانا انتخاب شد، به عنوان اولین سخنگوی مجلس نمایندگان ایندیانا منتخب گردید. پس از مرگ قاضی ایندیانا، جان جانسون، در سال ۱۸۱۷، بلکفورد به عنوان جانشین وی توسط فرماندار ایندیانا جاناتان جنینگز منصوب گردید. پرونده های مهم اولیهٔ بلکفورد شامل پولی علیه لاسل بود، تصمیم در آن پرونده همه بردگان را در ایندیانا آزاد کرد. او که بدون اطلاع یا اجازه او نامزد شد، در سال ۱۸۲۵ نامزد ویگ برای فرمانداری ایندیانا بود، اما در انتخابات به دلیل امتناع ورزیدن از تبلیغات عمومی شکست خورد. او که دوباره بدون اطلاع وی برای سناتور شدن در ایالات متحده نامزد شد، در انتخابات مجمع عمومی ایندیانا تنها با یک رأی شکست خورد.
در طول دههٔ ۱۸۲۰، بلکفورد به چندین فاجعهٔ شخصی گرفتار شد. به دنبال مرگ همسرش در هنگام زایمان، مرگ پسر خردسالش چند سال بعد، مرگ مادرش و پس از آن که خودش به سختی از مرگ نجات یافت، از نظر عاطفی پریشان گردید. او آغاز زندگی منزوی را در یک آپارتمان یک اتاقهٔ در عمارت فرماندار ایندیانا نمود جایی که او بیش از بیست سال ماند. او فقط با هم نشینی خادمش در آنجا وقت می گذراند. او برای صرف غذا، برای شرکت در جلسه های دادگاه و به ندرت برای تجارت و کلیسا آنجا را ترک می نمود، اما در غیر آن در قفل می ماند. در خلال تنهاییش بود که آغاز به نوشتن گزارش هایی کرد که به واسطهٔ آن شهرت دریافت کرد.
... [مشاهده متن کامل]
پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه پرینستون، بلکفورد برای وکالت به قلمروی ایندیانا در سال ۱۸۱۲ نقل مکان نمود. پس از داشتن چندین مقام خدمات مدنی، به عنوان قاضی دادگاه منطقه منصوب گردید، اما دقیق قبل از انحلال دولت منطقهٔ در سال ۱۸۱۶ استعفا نمود. او که به عنوان نماینده در اولین جلسهٔ مجمع عمومی ایندیانا انتخاب شد، به عنوان اولین سخنگوی مجلس نمایندگان ایندیانا منتخب گردید. پس از مرگ قاضی ایندیانا، جان جانسون، در سال ۱۸۱۷، بلکفورد به عنوان جانشین وی توسط فرماندار ایندیانا جاناتان جنینگز منصوب گردید. پرونده های مهم اولیهٔ بلکفورد شامل پولی علیه لاسل بود، تصمیم در آن پرونده همه بردگان را در ایندیانا آزاد کرد. او که بدون اطلاع یا اجازه او نامزد شد، در سال ۱۸۲۵ نامزد ویگ برای فرمانداری ایندیانا بود، اما در انتخابات به دلیل امتناع ورزیدن از تبلیغات عمومی شکست خورد. او که دوباره بدون اطلاع وی برای سناتور شدن در ایالات متحده نامزد شد، در انتخابات مجمع عمومی ایندیانا تنها با یک رأی شکست خورد.
در طول دههٔ ۱۸۲۰، بلکفورد به چندین فاجعهٔ شخصی گرفتار شد. به دنبال مرگ همسرش در هنگام زایمان، مرگ پسر خردسالش چند سال بعد، مرگ مادرش و پس از آن که خودش به سختی از مرگ نجات یافت، از نظر عاطفی پریشان گردید. او آغاز زندگی منزوی را در یک آپارتمان یک اتاقهٔ در عمارت فرماندار ایندیانا نمود جایی که او بیش از بیست سال ماند. او فقط با هم نشینی خادمش در آنجا وقت می گذراند. او برای صرف غذا، برای شرکت در جلسه های دادگاه و به ندرت برای تجارت و کلیسا آنجا را ترک می نمود، اما در غیر آن در قفل می ماند. در خلال تنهاییش بود که آغاز به نوشتن گزارش هایی کرد که به واسطهٔ آن شهرت دریافت کرد.
