ایزیس

ایزیس یا آیزیس[ ۱] ( به یونانی: Ἶσις ) ( به انگلیسی: Isis ) ، الههٔ طبیعت، باززایی، ازدواج، تجسم ماهیت سحر و جادو و یکی از محبوب ترین الهه های مصر باستان به شمار می رود. او خواهر و همسر ازیریس بود و از او صاحب فرزندی به نام حوروس گشت. در افسانهٔ ایزیس او به دنبال جسد همسر خود، که توسط برادر دیگرش ست کشته شده بود می گشت. در یونان باستان با یو مطابق است. نام ایزیس به گفتهٔ پلوتارک به معنی «دانش» است. ایزیس به صورت یک زن با یک دیسک خورشید شکل در بین شاخ های گاوی بر روی سرش مجسم می شود.
ایزیس خدای مهر و مادری بود که به همه عشق می ورزید. گفته می شود که او بیماران را شفا می داد و از کودکان حفاظت می کرد. مصریان او را به عنوان محافظ و مادر فرعون می شناختند. تصویر او به همراه خواهرش نفتیس، در بسیاری از تابوت های باستانی مصر ترسیم شده است. تصور می شد که این نقاشی ها از مردگان در برابر ارواح شیطانی محافظت می کنند. چهار مجسمه ایزیس از مقبره توت عنخ آمون محافظت می کردند. [ ۲]
ایزد خورشید رع، به شو ( هوا ) فرمان داد تا نوت ( آسمان ) را با خشونت از برادرش گب ( زمین ) جدا سازد، او همچنین اعلام کرد، نوت نباید در هیچ ماهی از سال فرزندی به دنیا آورد. توث ایزد خرد، بر او دل سوزاند و در بازی از پیش تعیین شده با رع رقابت کرد و در آن پیروز شد و توانست بر ماه غلبه کند و هفتاد و دومین بهر نور ماه را به چنگ آورد که از آن پنج روز نو پدید آمد. در طی این روزها که متعلق به هیچ ماهی نبودند، نوت فرزندانی شامل ازیریس، ایزیس، ست و نفتیس را به دنیا آورد. ایزیس و ازیریس شیفته یکدیگر شدند و در حالی که هنوز در رحم نوت به سر می بردند زن و شوهر شدند. در طرف دیگر خواهرشان نفتیس نیز با ست ازدواج نمود. او همراه با شوهرش ازیریس، بر مصر فرمانروایی کردند و به مردم سرزمین خود تمام مهارت های اولیه تمدن را آموختند. [ ۳]
نام ایزیس به صورت اندیشه نگاشت ( حروف تصویری ) در مصر باستان به شکل بوده است.
ایزیس را گاه در نقش زنی بالدار و گاه به نقش گاو به تصویر کشیده اند. این خدا تاجی بر سر دارد که قرص مانند و آراسته به پر و شاخ گاو می باشد. [ ۴] او با سیاره ونوس، مس، رنگ های زمرد و فیروزه ای مرتبط است.
ایزیس، نام یونانی می باشد که با تغییراتی از اسم مصری به اسم کنونی تبدیل شده است. این نام با اضافه کردن «اس» که یک دستور زبان یونانی می باشد یک کلمه یونانی می باشد.

ایزیس (Isis)
(یا: ایسیس؛ در زبان مصری باستان به معنای جایگاه) الهۀاصلی مصر باستان، دختر گِبو نوت(زمین و آسمان) و تجسم تخت اُزیریس، برادر و در همان حال شوهر ایزیس. پس از کشته شدن اُزیریس به دست برادرش، سِت، ایزیس در پی یافتن جسد او برآمد و با گردآوردن پاره های پیکرش آن را دوباره زنده کرد، و فرمانروای اموات شد. پسرش، هوروس، خدای آسمان، سِت را مغلوب کرد. بعدها او را با هاتهور، و یونانیان با دمتر، الهۀ کشاورزی و با ایو، معشوقۀ زئوس، همذات می دانستند. آیین ستایش ایزیس در اوایل قرن ۳پ م به یونان رسید و سولا، سردار و سیاستمدار رومی، در حدود ۸۰پ م آن را در روم رواج داد؛ هرچند دولت روم تا زمان سلطنت کالیگولااز قبول آن امتناع می ورزید. معبدش را بطلمیوس دومدر فیلای، جنوب آسوان، بنا کرد و آخرین پرستشگاه مصر دوران پیش از مسیحیت بود که به دستور ژوستینین، امپراتور روم، تعطیل شد.