ایزکراتس. [ زُ / ت ِ ] ( اِخ ) از خطبای آتن است که به سال 436 ق. م. در این شهر تولد یافت و 98 سال بزیست. ایزایوس و لیکورگوس از جمله شاگردان وی بوده اند. ایزکراتس با غالب سلاطین زمان خویش رابطه داشت و به همین سبب آتنیان از راه حسد او را متهم به خیانت کردند و گفتند که طرفدار فیلیپس پادشاه مقدونیه است. لکن چون فیلیپس در جنگ «شرنا» بر آتن غلبه کرد، ایزکراتس از خوردن خودداری کرد تا بمرد، چه وطن خویش را اسیر بیگانه نمیتوانست دید. از ایزکراتس یک مکتوب و 21 خطابه باقیمانده است. ( تعلیقات تمدن قدیم ترجمه نصراﷲ فلسفی ). رجوع به ایسوقراطس و ایسوکراتس شود.
