ایزونیازید

دانشنامه عمومی

داروی ایزونیازید نخستین بار در سال ۱۹۵۲ معرفی شد. ایزونیازید خط اول و فعالترین دارو برای درمان سل با فرمول C۶H۷N۳O است. ایزونیازید از هیدرازه کردن نیکوتینیک اسید به دست می آید. ایزونیازید دارای وزن مولکولی کم می باشد. ( MW ۱۳۷ ) . مولکولی ساده می باشد که به راحتی در آب حل می شود. ساختار ایزونیازید شبیه داروی پیریدوکسین می باشد که در زیر نشان داده شده است.
در آزمایشگاه ایزونیازید از رشد باسیلهای سل با غلظت ۰. ۲ میکروگرم جلوگیری می کند. در واقع این دارو از ساخته شدن اسید مایکولیک که برای ساخته شدن دیواره باکتری لازم است جلوگیری می کند. همچنین ایزونیازید می تواند وارد سلول های درشتخوار شود و در نتیجه قادر است بر ارگانیسم های درون و بیرون سلول اثر کند.
ایزونیازید به راحتی از تشنج جذب می شود. همچنین به راحتی در داخل مایعات بدن و میان بافت ها منتشر می شود.
با مصرف خوراکی ۳۰۰ میلی گرم ایزونیازید مقدار غلظت این دارو در عرض ۱ تا ۲ ساعت به ۳ تا ۵ میکروگرم در میلی لیتر خون می رسد.
• واکنشهای آلرژی که به صورت تب و بثورات پوستی بروز می کند
• ناهنجاریهای خونی
• درست کار نکردن دستگاه گوارش
• در مواردی هپاتیت مشاهده می شود ( مهم )
عکس ایزونیازیدعکس ایزونیازید
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس