ایزوزیم

ایزوزیم ( همچنین به عنوان ایزوآنزیم ها یا به طور کلی به عنوان اشکال متعدد آنزیم ها شناخته می شوند ) آنزیم هایی هستند که در توالی اسیدهای آمینه متفاوت هستند اما همان واکنش شیمیایی را کاتالیز می کنند. این آنزیم ها معمولاً پارامترهای مختلف جنبشی ( به عنوان مثال مقادیر مختلف K M ) یا خصوصیات نظارتی متفاوت را نشان می دهند. وجود ایزوزیم ها تنظیم دقیق متابولیسم را برای پاسخگویی به نیازهای خاص یک بافت معین یا مرحله رشد امکان پذیر می کند. در زیست شیمی، ایزوآنزیم ها ایزوفرم ( انواع نزدیک به هم ) آنزیم ها هستند. در بسیاری از موارد، کدگذاری آنها توسط ژن های همولوگ انجام می شود که با گذشت زمان از یکدیگر جدا شده اند. اگرچه، به طور دقیق، آلوزیم ها نشان دهنده آنزیم های اللهای مختلف یک ژن هستند و ایزوزیم ها نشان دهنده آنزیم هایی از ژن های مختلف هستند که واکنش یکسان را پردازش یا کاتالیز می کنند، اما این دو کلمه معمولاً به جای یکدیگر استفاده می شوند.
ایزوآنزیم ها برای اولین بار توسط RL Hunter و Clement Markert ( 1957 ) توصیف شدند که آنها را به عنوان انواع مختلف آنزیم مشابه با عملکردهای یکسان و در یک فرد مشخص تعریف کردند. [ ۱] این تعریف شامل ( ۱ ) انواع آنزیم هایی است که محصول ژن های مختلف هستند و بنابراین مکانهای مختلفی را نشان می دهند ( به عنوان ایزوزیم توصیف می شوند ) و ( ۲ ) آنزیم هایی که محصول آلل های مختلف یک ژن هستند ( به عنوان آلوزیم توصیف می شوند ) .
یک نمونه از ایزوآنزیم گلوکوکیناز است، یک نوع هگزوکیناز که توسط گلوکز ۶ - فسفات مهار نمی شود. ویژگی های مختلف تنظیمی و میل کمتر آن به گلوکز ( در مقایسه با سایر هگزوکینازها ) باعث می شود تا بتواند عملکردهای مختلفی را در سلول های اندام های خاص مانند کنترل ترشح انسولین توسط سلول های بتا لوزالمعده یا شروع سنتز گلیکوژن توسط سلول های کبدی انجام دهد. . هر دو این فرایندها باید فقط در مواردی اتفاق بیفتند که گلوکز زیاد باشد.
۱ ) آنزیم لاکتات دهیدروژناز یک تترامر است که از دو زیر واحد مختلف، شکل H و M ساخته شده است. اینها بسته به بافت در ترکیبات مختلفی ترکیب می شوند: