ایزوتوپ های هیدروژن

.
هیدروژن ( ۱H به طور طبیعی دارای ۳ ایزوتوپ است که گاهی به صورت ۲H, ۱H, و ۳H نشان داده می شوند. دوتای اولی ( یعنی ۲H, ۱H ) پایدار هستند، درحالی که ۳H دارای نیمه - عمر ۱۲٫۳۲ سال است. همچنین از هیدروژن ایزوتوپ های سنگین تری نیز وجود دارند که همگی مصنوعی ( سنتزی ) هستند، و نیمه - عمر آن ها کمتر از یک زپتوثانیه ( ۱۰−۲۱ ثانیه ) است، از این میان، ۵H پایدارترین و، ۷H کمترین پایداری را دارد. [ ۲] [ ۳]
هیدروژن تنها عنصری است که ایزوتوپ های آن نام های متفاوتی به صورت عامیانه دارند: ایزوتوپ ۲H ( یا هیدروژن - ۲ ) معادل دوتریوم[ ۴] و ایزوتوپ ۳H ( یا هیدروژن - ۳ ) معادل تریتیوم است. [ ۵] نمادهای D و T گاهی برای اشاره به دوتریوم و تریتیوم استفاده می شوند. آیوپاک نمادهای D و T را قبول کرده است، اما پیشنهاد کرده است که به جای آن از «نمادهای استاندارد» ( ۲H و ۳H ) استفاده شود، به جهت جلوگیری از سردرگمی در طبقه بندی حروف در فرمول شیمیایی, [ ۶] هیدروژن معمولی بدون نوترون گاهی، پروتیوم نامیده می شود. [ ۷] ( در طول مطالعات اولیه رادیواکتیو به برخی از ایزوتوپ های رادیواکتیو سنگین نام های دیگری داده شد، اما چنین نام هایی امروزه به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد )
↑ ایزوتوپ های پر رنگ شده پایدار هستند ↑ اشاره به مقدار در آب. ↑ بیشتر از ۷۰۴۱۲۰۸۲۸۰۱۵۹۹۹۹۹۹۹♠۶٫۶×۱۰۳۳  yr. فروپاشی پروتون را نگاه کنید. ↑ این و هلیم - ۳ تنها هسته های پایدار با پروتون بیشتر از نوترون هستند. ↑ تولید شده در طول هسته زایی مه بانگ ↑ مخزن هیدروژن دارای 2H با فراوانی ۶۹۹۵۳۲۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰♠۳٫۲×۱۰−۵ ( کسر مول ) است. ↑ در طول نئوکلوسنتز بیگ بنگ تولید شده است، اما نه اولیه، به این دلیل که همه این اتم ها از آن زمان به بعد به هلیم - ۳ تجزیه شده اند ↑ Cosmogenic