ایزدیان، ایزدی ها یا یزدانی ها ( به کردی: Êzidî ئێزیدی ) ، عده ای از کردها هستند که در شمال عراق، سوریه، جنوب شرقی ترکیه و قفقاز ( ارمنستان ) زندگی می کنند.
شمار مهاجران ایزدی در چند دهه اخیر در اروپا رو به فزونی ست. ایزدیان به زبان کردی کرمانجی صحبت می کنند. آیین ایشان، ایزدی با ایمان بر تنها یزدان پاک مسلط است. یزدان پاک یا ایزد منان نیز به معنای خدای بخشنده و مهربان می باشد؛ که ایرانیان باستان قبل از ورود اسلام در ستایش خداوند شان بکار می بردند. آیین ایزدی یا یزیدی مخلوطی از اسلام غیرمعمولی، مسیحیت شرقی، زرتشتی، یهودیت و احتمالاً مهرپرستی است. دین ایزدی ( یزیدی ) ارتباطی با دین زرتشت ندارد و تنها مشخصه های اندکی از دین زرتشت اقتباس کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
تعدادی از اجداد ایزدیان پس از ورود اسلام به وسیله شیخ عدی مسلمان شدند. شیخ عدی و ملک طاووس دو عنصر مهم در آیین ایزدیان اند. طاووس، نماد طایفه ایزیدیه و آغاجاری است. ایزدیان معتقدند که طاووس نماد «فرشته اعظم» است. به دلیل وجود هفت فرشته، در راس آن ها ملک طاووس، در جهان بینی شان، برخی تصور می کنند که ایزیدیان شیطان پرست باشند زیرا ملک طاووس به عنوان نمادی از شیطان تعبیر می شود.
در مورد ایزدیان با توجه به نواحی محل زندگی آنها و پیشینهٔ تاریخی آن نواحی این احتمال وجود دارد که ایزدیان از نسل اقوام تمدن میتانی مستقر در همین نواحی بوده باشند. در مورد دین ایزدی می توان گفت، این دین پیش از ورود اسلام در مناطق یاد شده، وجود داشته است و تحت تأثیر ادیان زرتشتی و مانوی قرار گرفته است و عقاید مهرپرستانه و زرتشتی بر آن تأثیر داشته اند. تأثیراتی از دین یهود و فرقهٔ «نسطوری» و عقاید صوفیه ( پس از اسلام ) نیز در منابع برشمرده شده اند. در منابع مربوط به فرقه های اسلامی آن را فرقه ای از جمله غلاة شیعه دانسته اند. ∗
اهل این کیش، به وسیلهٔ شیخ عدی بن مسافر اموی که عوام وی را «شیخ عدی» ( Şêx Edî ) می نامند مسلمان شدند. اولین دانشمندی که توجه محققان را به آن ها جلب کرد، احمد تیمور پاشا بود که در کتاب «الیَزیدیه و مَنشاء نحلَتِهِم» به این مسئله اشاره می کند که از این قوم پیش از قرن ششم هجری قمری نامی در تاریخ نیامده بود که این زمان همان زمانی است که شیخ عدی به میان آن ها آمده و طریقهٔ «عدویه» را در میان آن ها بنیان نهاده است. ابوفراس در کتاب خود که به سال ۷۵۲ هجری قمری تألیف شده است آن ها را به همین نام خوانده است.
شمار مهاجران ایزدی در چند دهه اخیر در اروپا رو به فزونی ست. ایزدیان به زبان کردی کرمانجی صحبت می کنند. آیین ایشان، ایزدی با ایمان بر تنها یزدان پاک مسلط است. یزدان پاک یا ایزد منان نیز به معنای خدای بخشنده و مهربان می باشد؛ که ایرانیان باستان قبل از ورود اسلام در ستایش خداوند شان بکار می بردند. آیین ایزدی یا یزیدی مخلوطی از اسلام غیرمعمولی، مسیحیت شرقی، زرتشتی، یهودیت و احتمالاً مهرپرستی است. دین ایزدی ( یزیدی ) ارتباطی با دین زرتشت ندارد و تنها مشخصه های اندکی از دین زرتشت اقتباس کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
تعدادی از اجداد ایزدیان پس از ورود اسلام به وسیله شیخ عدی مسلمان شدند. شیخ عدی و ملک طاووس دو عنصر مهم در آیین ایزدیان اند. طاووس، نماد طایفه ایزیدیه و آغاجاری است. ایزدیان معتقدند که طاووس نماد «فرشته اعظم» است. به دلیل وجود هفت فرشته، در راس آن ها ملک طاووس، در جهان بینی شان، برخی تصور می کنند که ایزیدیان شیطان پرست باشند زیرا ملک طاووس به عنوان نمادی از شیطان تعبیر می شود.
در مورد ایزدیان با توجه به نواحی محل زندگی آنها و پیشینهٔ تاریخی آن نواحی این احتمال وجود دارد که ایزدیان از نسل اقوام تمدن میتانی مستقر در همین نواحی بوده باشند. در مورد دین ایزدی می توان گفت، این دین پیش از ورود اسلام در مناطق یاد شده، وجود داشته است و تحت تأثیر ادیان زرتشتی و مانوی قرار گرفته است و عقاید مهرپرستانه و زرتشتی بر آن تأثیر داشته اند. تأثیراتی از دین یهود و فرقهٔ «نسطوری» و عقاید صوفیه ( پس از اسلام ) نیز در منابع برشمرده شده اند. در منابع مربوط به فرقه های اسلامی آن را فرقه ای از جمله غلاة شیعه دانسته اند. ∗
اهل این کیش، به وسیلهٔ شیخ عدی بن مسافر اموی که عوام وی را «شیخ عدی» ( Şêx Edî ) می نامند مسلمان شدند. اولین دانشمندی که توجه محققان را به آن ها جلب کرد، احمد تیمور پاشا بود که در کتاب «الیَزیدیه و مَنشاء نحلَتِهِم» به این مسئله اشاره می کند که از این قوم پیش از قرن ششم هجری قمری نامی در تاریخ نیامده بود که این زمان همان زمانی است که شیخ عدی به میان آن ها آمده و طریقهٔ «عدویه» را در میان آن ها بنیان نهاده است. ابوفراس در کتاب خود که به سال ۷۵۲ هجری قمری تألیف شده است آن ها را به همین نام خوانده است.
