ایریان جایا

دانشنامه آزاد فارسی

ایریان جایا (Irian Jaya)
بخش غربی جزیرۀ گینۀ نو، با ۴۲۰هزار کیلومتر مربع مساحت و ۱,۷۹۴,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۵). جایاپورامرکز آن است. صنایع اصلی آن عبارت اند از تولید روغن نخل، کوپرا، ذرت، بادام زمینی، فلفل، ماهی تُن، استخراج مس، طلا، نفت، زغال سنگ، و فسفات. ایریان جایا منطقه ای کوهستانی و پوشیده از درخت است و کوه پگونونگان مائوکهرا در خود جا داده، که ارتفاع آن در قلۀ جایا۵,۰۲۹ متر است. جمعیت این بخش از ملانزیاییها (ساکنان بومی گینۀ نوی غربی)، پاپوایی ها، نگریتوها و اروپاییان تشکیل شده است. ایریان جایا در ۱۸۲۸ با نام گینۀ نوی غربی بخشی از کمپانی هند شرقی هلندشد و بعدها ایریان باراتنام گرفت. پس از استقلال اندونزی در ۱۹۴۹، هلند ایریان جایا را حفظ کرد، اما پس از اعلام استقلال آن در ۱۹۶۱، که هیچ کشوری آن را به رسمیت نشناخت، در ۱۹۶۲ تحت ادارۀ سازمان ملل متحد قرار گرفت. ایریان جایا در ۱۹۶۳ به اندونزی واگذار شد. برطبق توافق با سازمان ملل متحد، برای تعیین سرنوشت ایریان بارات در ۱۹۶۹ همه پرسی برگزار شد؛ براساس این همه پرسی ایریان بارات به منزلۀ بخشی از اندونزی باقی ماند و استان ایریان جایا تأسیس شد. در مه ۱۹۹۸، مسئولان اندونزی دو قبیلۀ جدید با نام های واهوداتهو آئوکه داتهرا در ایریان جایا کشف کردند؛ این دو قبیله، با استفاده از زبان اشاره با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند.

پیشنهاد کاربران

بپرس