ایرج گرگین ( زاده ۱۵ بهمن ۱۳۱۳ – درگذشته ۲۳ دی ۱۳۹۰ ) روزنامه نگار و از مدیران پیشین تلویزیون ملی ایران بود.
ایرج گرگین روزنامه نگاری را از نوجوانی با انتشار روزنامه دانش آموز در سال ۱۳۳۰ در تهران آغاز کرد و در انتشار روزنامه جوانان دموکرات فعالیت داشت.
... [مشاهده متن کامل]
همزمان با تحصیل در رشتهٔ ادبیات فارسی در دانشگاه تهران، هم فعالیت های تئاتری داشت و هم کار حرفه ای مطبوعاتی را در روزنامه کیهان شروع کرد و مدت کوتاهی نیز مدیر داخلی مجله کیهان فرهنگی بود.
گرگین در سال ۱۳۳۷ به عنوان تهیه کننده و گویندهٔ خبر به رادیو ایران پیوست و در همان سال طرح ایجاد یک رادیوی فرهنگی در تهران را ارائه داد که پس از تصویب به اجرا درآمد و رادیو تهران ایجاد شد. او در سال ۱۳۴۰ برای تحصیل در رشتهٔ تلویزیون به ژاپن رفت و زود به ایران برگشت.
گرگین در سال های نخستین دههٔ ۴۰ شمسی سرپرست و مسئول «برنامه دوم رادیو تهران» شد. این ایستگاه رادیویی پایگاه طرح مباحث اجتماعی، فرهنگی و هنری بود. هنرمندانی مانند احمد شاملو، فروغ فرخزاد، نادر نادرپور، سیمین بهبهانی، مهدی اخوان ثالث، و فریدون رهنما در این شبکهٔ رادیویی، که مخاطب آن بیشتر اهالی و علاقه مندان فرهنگ و هنر بودند، حضور یافتند.
وی در سال ۱۳۴۵ به همکاری با تلویزیون ملی ایران که تازه تشکیل شده بود پرداخت و اولین گوینده خبر آن بود. در سال ۱۳۴۶ مدیر روابط عمومی و انتشارات تلویزیون ملی ایران شد. در سال ۱۳۴۹ مدیریت خبر تلویزیون را برعهده گرفت و انتشار مجله تماشا توسط تلویزیون و با همت وی آغاز شد. در سال ۱۳۵۰ مدیریت تولید تلویزیون بر عهده وی گذارده شد. در سال ۱۳۵۱ برای ادامه تحصیل به کالیفرنیا رفت و در رشته مدیریت ارتباطات در دانشگاه USC تحصیل کرد. در بازگشت به ایران در سال ۱۳۵۳ مدیریت شبکه دوم تلویزیون را بر عهده گرفت. طی سالهای ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ به ساخت چند فیلم از موزه های مختلف دنیا پرداخت با عنوان «حضور ایران» که از جمله به دلیل وقایع و تحولات سیاسی در ایران ناتمام ماند. در سال ۱۳۵۹ از ایران خارج شد و در کالیفرنیا اقامت گزید. در سال ۱۳۶۱ رادیو امید را در جنوب کالیفرنیا بنیان نهاد. در سال ۱۳۷۷ در راه اندازی رادیو آزادی ( بخش فارسی رادیو اروپای آزاد ) در پراگ، جمهوری چک مشارکت داشت و سال ها مدیریت آن را برعهده داشت. این رادیو بعداً تبدیل به رادیو فردا شد. ایرج گرگین در سال ۱۳۸۸ بازنشسته شد و مقیم ویرجینیای شمالی در ایالات متحده شد. او صبح جمعه ۱۳ ژانویه بعد از یک دوره طولانی بیماری سرطان در بیمارستان فیرفکس در ویرجینیای شمالی درگذشت.
ایرج گرگین روزنامه نگاری را از نوجوانی با انتشار روزنامه دانش آموز در سال ۱۳۳۰ در تهران آغاز کرد و در انتشار روزنامه جوانان دموکرات فعالیت داشت.
... [مشاهده متن کامل]
همزمان با تحصیل در رشتهٔ ادبیات فارسی در دانشگاه تهران، هم فعالیت های تئاتری داشت و هم کار حرفه ای مطبوعاتی را در روزنامه کیهان شروع کرد و مدت کوتاهی نیز مدیر داخلی مجله کیهان فرهنگی بود.
گرگین در سال ۱۳۳۷ به عنوان تهیه کننده و گویندهٔ خبر به رادیو ایران پیوست و در همان سال طرح ایجاد یک رادیوی فرهنگی در تهران را ارائه داد که پس از تصویب به اجرا درآمد و رادیو تهران ایجاد شد. او در سال ۱۳۴۰ برای تحصیل در رشتهٔ تلویزیون به ژاپن رفت و زود به ایران برگشت.
گرگین در سال های نخستین دههٔ ۴۰ شمسی سرپرست و مسئول «برنامه دوم رادیو تهران» شد. این ایستگاه رادیویی پایگاه طرح مباحث اجتماعی، فرهنگی و هنری بود. هنرمندانی مانند احمد شاملو، فروغ فرخزاد، نادر نادرپور، سیمین بهبهانی، مهدی اخوان ثالث، و فریدون رهنما در این شبکهٔ رادیویی، که مخاطب آن بیشتر اهالی و علاقه مندان فرهنگ و هنر بودند، حضور یافتند.
وی در سال ۱۳۴۵ به همکاری با تلویزیون ملی ایران که تازه تشکیل شده بود پرداخت و اولین گوینده خبر آن بود. در سال ۱۳۴۶ مدیر روابط عمومی و انتشارات تلویزیون ملی ایران شد. در سال ۱۳۴۹ مدیریت خبر تلویزیون را برعهده گرفت و انتشار مجله تماشا توسط تلویزیون و با همت وی آغاز شد. در سال ۱۳۵۰ مدیریت تولید تلویزیون بر عهده وی گذارده شد. در سال ۱۳۵۱ برای ادامه تحصیل به کالیفرنیا رفت و در رشته مدیریت ارتباطات در دانشگاه USC تحصیل کرد. در بازگشت به ایران در سال ۱۳۵۳ مدیریت شبکه دوم تلویزیون را بر عهده گرفت. طی سالهای ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ به ساخت چند فیلم از موزه های مختلف دنیا پرداخت با عنوان «حضور ایران» که از جمله به دلیل وقایع و تحولات سیاسی در ایران ناتمام ماند. در سال ۱۳۵۹ از ایران خارج شد و در کالیفرنیا اقامت گزید. در سال ۱۳۶۱ رادیو امید را در جنوب کالیفرنیا بنیان نهاد. در سال ۱۳۷۷ در راه اندازی رادیو آزادی ( بخش فارسی رادیو اروپای آزاد ) در پراگ، جمهوری چک مشارکت داشت و سال ها مدیریت آن را برعهده داشت. این رادیو بعداً تبدیل به رادیو فردا شد. ایرج گرگین در سال ۱۳۸۸ بازنشسته شد و مقیم ویرجینیای شمالی در ایالات متحده شد. او صبح جمعه ۱۳ ژانویه بعد از یک دوره طولانی بیماری سرطان در بیمارستان فیرفکس در ویرجینیای شمالی درگذشت.
