ایرانی، هوشَنگ (همدان ۱۳۰۴ـ کویت ۱۳۵۲ش)
شاعر ایرانی. در رشتۀ ریاضی در ایران و اسپانیا درس خواند. در اواخر دهۀ ۱۳۲۰ با همکاری جلیل ضیاء پور، غلامحسین غریب، منوچهر شیبانی و حسن شیروانی انجمن و مجلّۀ خروس جنگی را بنیاد نهاد. فکر اصلی این گروه رواج مدرنیسم و ستیز با سنت های ادبی بود. تعبیرِِ «جیغ بنفش» در یکی از شعرهای دادائیستی وی شهرت فراوانی پیدا کرد. علاوه بر چند ترجمه از آثار توماس مان و اسکار وایلد، دفترهایی کوچک از سروده هایش نشر یافته است، ازجمله بنفش تند بر خاکستری (تهران، ۱۳۳۰) و اکنون به تو می اندیشم به توها می اندیشم (تهران، ۱۳۳۴). مجموعه هایی از آثارش با مقدمۀ منوچهر آتشی (از بنفش تند تا ....، تهران، ۱۳۷۹) و سیروس طاهباز (خروس جنگی بی مانند، تهران، ۱۳۸۰) گرد آمده است.
شاعر ایرانی. در رشتۀ ریاضی در ایران و اسپانیا درس خواند. در اواخر دهۀ ۱۳۲۰ با همکاری جلیل ضیاء پور، غلامحسین غریب، منوچهر شیبانی و حسن شیروانی انجمن و مجلّۀ خروس جنگی را بنیاد نهاد. فکر اصلی این گروه رواج مدرنیسم و ستیز با سنت های ادبی بود. تعبیرِِ «جیغ بنفش» در یکی از شعرهای دادائیستی وی شهرت فراوانی پیدا کرد. علاوه بر چند ترجمه از آثار توماس مان و اسکار وایلد، دفترهایی کوچک از سروده هایش نشر یافته است، ازجمله بنفش تند بر خاکستری (تهران، ۱۳۳۰) و اکنون به تو می اندیشم به توها می اندیشم (تهران، ۱۳۳۴). مجموعه هایی از آثارش با مقدمۀ منوچهر آتشی (از بنفش تند تا ....، تهران، ۱۳۷۹) و سیروس طاهباز (خروس جنگی بی مانند، تهران، ۱۳۸۰) گرد آمده است.