ایرانشهری ابوالعباس

دانشنامه آزاد فارسی

ایرانشَهری، ابوالعباس (قرن ۳ق)
فیلسوف ایرانی. جز اشارات گذرایی به دیدگاه های فلسفی او در برخی کتاب ها چون زاد المسافرین ناصرخسرو، تحقیق ماللهند و الآثار الباقیه بیرونی، و بیان الادیان ابوالمعالی، اطلاعی از او در دست نیست. بنا بر این کتاب ها، ایرانشهری از اصحاب هیولی و قائل به قدم مکان و هیولی بوده و در آرای شاگردش زکریای رازی تأثیر داشته است. وی دو کتاب به نام های جلیل و اثیر داشته، و گویی کتابی فارسی به جای قرآن نگاشته که در آن دعوی دین جدید کرده، و نام فرشتۀ وحی خود را «هستی» دانسته است. او معتقد به وحدت همۀ ادیان بوده و اختلاف مذاهب را ناشی از اغراض پیروان آن می شمرده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس