ایران در فوتبال بازی های اسیایی

پیشنهاد کاربران

ایران از نخستین دوره بازی های آسیایی در ۱۹۵۱ تا به حال سیزده بار با تیم بزرگسالان و چهار بار با تیم امید در این رقابت ها شرکت کرده است و با سه قهرمانی، دو مقام دومی و یک عنوان سومی پرافتخارترین تیم این بازی های محسوب می شود.
...
[مشاهده متن کامل]

بازی های آسیایی نخستین رقابت بین المللی و معتبری بود که تیم ملی فوتبال ایران در آن ها شرکت کرد. ایران در اسفند ۱۳۲۹ در نخستین دوره بازی های آسیایی در دهلی نو حاضر شد و موفق شد تا دیدار فینال پیش برود اما در گام آخر مغلوب هند، تیم میزبان شد تا به مدال نقره بسنده کند. سرمربی تیم ملی در آن بازی ها مصطفی سلیمی بود. ایران در دوره بعدی بازی های آسیایی در مانیل فیلیپین حاضر نبود و در سومین دوره بازی های آسیایی در توکیو ژاپن تیم ملی نتایج ضعیفی کسب کرد. دو شکست متوالی و پرگل در برابر اسرائیل و کره جنوبی در حالی که تیم ملی حتی نتوانست یک گل به ثمر برساند باعث شدند تا ایران در همان دور نخست از رقابت ها کنار رود. تیم ملی در دوره بعدی بازی های آسیایی در جاکارتا حاضر نشد تا سومین حضور ایران در این بازی ها در بازی های آسیایی ۱۹۶۶ در بانکوک رقم بخورد. در این دوره ایران تا دیدار نهایی پیش رفت اما در آن بازی تنها روی اشتباه عزیز اصلی دروازه بان تیم ملی و سپس بازی دفاعی و وقت کشی فراوان بازیکنان حریف، با یک گل مغلوب تیم ملی میانمار شد تا باز هم از دستیابی به مدال طلا بازماند. مربی ایران در این بازی ها گئورگی سوچ بود. تیم ملی در دور بعدی بازی ها که باز هم در بانکوک برگزار شد، با عملکردی ضعیف و با یک تساوی برابر اندونزی و باخت در برابر کره جنوبی در گروه خود سوم شد و از صعود به مراحل بعدی بازماند. سرانجام در بازی های آسیایی ۱۹۷۴ که به میزبانی ایران و در تهران برگزار شد تیم ملی موفق شد به نخستین عنوان قهرمانی در این بازی ها دست یابد تا برای اولین بار مدال طلای بازی های آسیایی نصیب ایران شود. تیم ملی در دوره بعدی بازی های آسیایی که در بانکوک برگزار شد شرکت نکرد. ایران در بازی های آسیایی ۱۹۸۲ که در دهلی نو برگزار شد با مربی گری جلال چراغ پور شرکت کرد و با وجود نتایج نسبتاً خوب در مرحله گروهی در بازی یک چهارم پایانی و در وقت های اضافه مغلوب کویت شد تا بدون دستیابی به مدال از دور این بازی ها کنار رود. در دوره بعدی بازی ها که در سئول کره جنوبی برگزار شد حضور ایران با حواشی فراوانی همراه بود و رویارویی چهارده تن از بازیکنان تیم ملی با مربی شان، پرویز دهداری باعث شد تا آن ها از حضور در تیم ملی استعفا دهند. ایران با وجود این حواشی در این بازی ها حضور نسبتاً موفقی داشت و با صعود از گروهش در مرحله یک چهارم نهایی تنها در ضربات پنالتی مغلوب تیم میزبان، کره جنوبی ای شد که در پایان راه قهرمان نیز شد. تیم ایران در بازی های آسیایی ۱۹۹۰ در پکن با مربی گری علی پروین بالاخره موفق شد عنوان قهرمانی را از آن خود کند تا نخستین قهرمانی ایران بعد از انقلاب ۱۳۵۷ به دست آید و ایران یک مدال روحیه بخش را از آن خود کند. با وجود این قهرمانی ایران در دوره بعد در هیروشیما نمایش بسیار ضعیفی را ارائه داد و در مقابل حریفان آسانی همچون ترکمنستان و بحرین به تساوی رسید و به یمن باخت تا بعد از ۲۴ سال ایران یک بار دیگر در همان مرحله نخست حذف شود. حضور ایران در بازی های آسیایی ۱۹۹۸ در بانکوک با سومین قهرمانی این تیم همراه بود. مربی تیم ملی در این بازی ها منصور پورحیدری بود و این دوره آخرین دوره ای بود که تیم های بزرگسالان در بازی های آسیایی شرکت کردند و از دوره بعد بازیکنان زیر ۲۳ سال و تنها با حضور سه بازیکن بزرگ سال در این رقابت ها حاضر شدند تا بدین ترتیب پرونده تیم ملی فوتبال ایران در بازی های آسیایی با سه قهرمان و دو نائب قهرمانی برای همیشه بسته شود.

ایران در فوتبال بازی های اسیاییایران در فوتبال بازی های اسیاییایران در فوتبال بازی های اسیاییایران در فوتبال بازی های اسیایی
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/ایران_در_فوتبال_بازی‌های_آسیایی

بپرس