قطعهٔ سرود ایرانِ جوان یا وطنم که نخستین سرود ملی ایران نامیده شده، قطعه ای موسیقی بدون کلام با نام سلام شاه بوده است که توسط آلفرد لومر فرانسوی ( موسیقیدان نظامی اعزامی به ایران در دورهٔ قاجار ) ( ۱۲۵۲ ه. خ ) ساخته شده است.
... [مشاهده متن کامل]
ناصرالدین شاه قاجار پیش از نخستین سفرش به اروپا در سال ۱۸۷۳ م ( برابر ۱۲۵۲ ه. خ و ۱۲۹۰ ه. ق ) دستور ساخت مارشی را به آلفرد لومر استاد فرانسوی موسیقی دارالفنون می دهد که در دیدارهای رسمی شاه در کنار سرودهای ملی دیگر کشورها نواخته شود. این مارش بی کلام، «سلام شاه» نامیده شد و در مراسم های رسمی به جای سرود ملی ایران به کار رفت و به همین دلیل اروپاییان از آن به عنوان سرود ملی ایران یاد کرده اند. این آهنگ در دورهٔ مظفرالدین شاه قاجار بر روی صفحه ضبط شد و وقتی شاه برای سلام رسمی به تخت مرمر می آمد و بر تخت می نشست دستهٔ موزیک این آهنگ را اجرا می کرد و این کار تا دورهٔ محمدعلی شاه قاجار معمول بود. بر روی برچسب صفحهٔ گرامافون این سرود عنوان «سلام شاه با سلامتی، ارکس شاهی به فرمان مسیو لمر ژنرال» درج شده است. نت این سرود در آرشیو ملی فرانسه موجود است.
در ۱۳۸۴ ه. خ بیژن ترقی بر روی اجرای جدید این قطعه که توسط سیاوش بیضایی ساخته شده بود شعری سرود و این کار برای اولین بار توسط ارکستر ملل به رهبری پیمان سلطانی در تالار وحدت اجرا شد که خوانندهٔ آن سالار عقیلی بود.
در اسفند ۱۳۹۴ شهرام ناظری در آلبوم خود به اجرای دوباره این اثر به عنوان «خاطره ای ماندگار در حافظه جمعی ایرانیان» پرداخت.
پس از این که این سرود مورد اقبال عمومی قرار گرفت اختلاف نظرهایی دربارهٔ آن میان برخی از اعضای جامعه موسیقی ایران پدید آمد. پیمان سلطانی رهبر ارکستر ملل ایران در آغاز در مصاحبه ای کوتاه با روزنامهٔ جام جم این سرود را «نخستین سرود ملی ایران» و «میراثی به جامانده از دوران قاجار» خواند، ولی مدتی بعد مدعی شد که این سرود به هیچ وجه سرود ملی ایران نبوده است و از بازخوانی این اثر در محافل دیگر ابراز نارضایتی کرد و خود را خالق «ایران جوان» معرفی نمود. او همچنین در مصاحبه ای دیگر عنوان کرد که حدود ۱۲ سال است که بر روی تصنیف هایی با تم ملی و میهنی تحقیق می کند و منظورش از «نخستین سرود ملی ایران» این بود که این قطعه در میان دیگر قطعه های پروژه ای که روی آن کار می کرد نخستین سرود ملی و میهنی ای است که ساخته شده است.
... [مشاهده متن کامل]
ناصرالدین شاه قاجار پیش از نخستین سفرش به اروپا در سال ۱۸۷۳ م ( برابر ۱۲۵۲ ه. خ و ۱۲۹۰ ه. ق ) دستور ساخت مارشی را به آلفرد لومر استاد فرانسوی موسیقی دارالفنون می دهد که در دیدارهای رسمی شاه در کنار سرودهای ملی دیگر کشورها نواخته شود. این مارش بی کلام، «سلام شاه» نامیده شد و در مراسم های رسمی به جای سرود ملی ایران به کار رفت و به همین دلیل اروپاییان از آن به عنوان سرود ملی ایران یاد کرده اند. این آهنگ در دورهٔ مظفرالدین شاه قاجار بر روی صفحه ضبط شد و وقتی شاه برای سلام رسمی به تخت مرمر می آمد و بر تخت می نشست دستهٔ موزیک این آهنگ را اجرا می کرد و این کار تا دورهٔ محمدعلی شاه قاجار معمول بود. بر روی برچسب صفحهٔ گرامافون این سرود عنوان «سلام شاه با سلامتی، ارکس شاهی به فرمان مسیو لمر ژنرال» درج شده است. نت این سرود در آرشیو ملی فرانسه موجود است.
در ۱۳۸۴ ه. خ بیژن ترقی بر روی اجرای جدید این قطعه که توسط سیاوش بیضایی ساخته شده بود شعری سرود و این کار برای اولین بار توسط ارکستر ملل به رهبری پیمان سلطانی در تالار وحدت اجرا شد که خوانندهٔ آن سالار عقیلی بود.
در اسفند ۱۳۹۴ شهرام ناظری در آلبوم خود به اجرای دوباره این اثر به عنوان «خاطره ای ماندگار در حافظه جمعی ایرانیان» پرداخت.
پس از این که این سرود مورد اقبال عمومی قرار گرفت اختلاف نظرهایی دربارهٔ آن میان برخی از اعضای جامعه موسیقی ایران پدید آمد. پیمان سلطانی رهبر ارکستر ملل ایران در آغاز در مصاحبه ای کوتاه با روزنامهٔ جام جم این سرود را «نخستین سرود ملی ایران» و «میراثی به جامانده از دوران قاجار» خواند، ولی مدتی بعد مدعی شد که این سرود به هیچ وجه سرود ملی ایران نبوده است و از بازخوانی این اثر در محافل دیگر ابراز نارضایتی کرد و خود را خالق «ایران جوان» معرفی نمود. او همچنین در مصاحبه ای دیگر عنوان کرد که حدود ۱۲ سال است که بر روی تصنیف هایی با تم ملی و میهنی تحقیق می کند و منظورش از «نخستین سرود ملی ایران» این بود که این قطعه در میان دیگر قطعه های پروژه ای که روی آن کار می کرد نخستین سرود ملی و میهنی ای است که ساخته شده است.
