ایذه شهر

ایذِه، شهر
شیرهای سنگی سنبل مردان بزرگ و شجاع، روستای سوسن
(یا: ایذج) واقع در استان خوزستان و مرکز اداری شهرستان ایذه با ارتفاع ۸۳۵ متر، در ۴۵۸کیلومتری جنوب غربی تهران و ۱۲۶کیلومتری شمال شرقی اهواز، سر راه اهواز به شهرکرد و اصفهان، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل مایل به گرم و نیمه خشک و جمعیت آن ۱۰۴,۳۶۴ نفر است (۱۳۸۵). از مراکز تمدن باستانی است و قدرت آن به روزگار ساسانیان می رسد. بعد از اسلام، ایذج یا ایذه خوانده می شد و در دورۀ حکومت مغولان به مال امیر یا مالمیر موسوم بود. اوج رونق آن در زمانی بود که اتابکان لر بزرگ به قدرت رسیدند و این شهر پایتخت آنان شد. پس از آن، از رونق افتاد و رو به ویرانی نهاد که خرابه های آن در کنار شهر ایذۀ کنونی مشهود است. پل سنگی ایذج، که مورّخان آن را به عظیم توصیف کرده اند، نقوش برجسته و کتیبه های متعدد، غار سلطان یا غار سلیمان، قلۀ کژدم، و گورستان عهد اشکانی از مکان های تاریخی و دیدنی ایذه است.