ایدند

لغت نامه دهخدا

ایدند. [ دَ ] ( ص ، ضمیر، اِ ) به معنی انداست و آن عددی باشد مجهول که بده نرسد و آنرا بعربی بضع خوانند. ( برهان ) ( آنندراج ).اند است. ( اوبهی ). آن شماری مجهول باشد که نامش دیدار نکرده باشند که چند است. ( ازحاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی ). عدد نامعینی از سه تا ده که به تازی بضع گویند. ( ناظم الاطباء ):
جهان این است چونین است تا بود
و هم چونین بود ایدند بارا .
رودکی.
هر کجا مردم رسید و هر کجا مردم رسد
تو رسیدستی و لشکر برده ای ایدند بار.
فرخی.
رجوع به اند شود.

پیشنهاد کاربران