ایثام

لغت نامه دهخدا

ایثام. ( ع مص ) ائثام. در بزه افکندن. ( تاج المصادر بیهقی ). گناهکار گردانیدن. ( آنندراج ). بزه مند گردانیدن. ( المصادر زوزنی ). در گناه افکندن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران