لغت نامه دهخدا
ایتیل. ( اِخ ) نهری است که امروز آنرا ولگا نامند و به بحر خزر میریزد و یاقوت در معجم البلدان آنرا اِتِل می نامد : باتو در مخیم خویش که در حدود ایتیل داشت مقام فرمود و شهری بنا نهاد. ( تاریخ جهانگشای جوینی ج 1 ص 222 ). اکثر مهرب و ملجاء او کنار ایتیل بود و او در میان بیشه های آن متواری و مختفی می شد. ( جهانگشای جوینی ). رجوع به آتل و اتل و ایتل شود. فرهنگ فارسی
نهری است که امروز آنرا ولگا نامند و به بجر خزر میریزد . 