ایتراکونازول

ایتراکونازول ( به انگلیسی: Itraconazole ) عامل ضدقارچی تریاازول برای عفونت های قارچی است که در سال ۱۹۸۴ اختراع شده است. . این دارو را می توان از طریق دهان یا وریدی تزریق کرد.
لیستی از داروهای ضروری سازمان بهداشت جهانی، مهم ترین داروهای مورد نیاز در یک سیستم بهداشت عمومی است.
ایتراکونازول اثر ضد قارچ خود را، از طریق مهار آنزیم سیتوکروم P - ۴۵۰ اعمال می کند. با مهار این سیتوکروم، تولید ارگوسترول که یک جزء حیاتی در غشاء سلولی قارچ است، مهار می گردد.
نکته از فارماکولوژی کاتزونگ: آمفوتریسینB و آزول ها ( فلوکونازول، کتوکونازول و ایتراکونازول ) در برابر قارچ ها، توکسیسیته انتخابی دارند، زیرا با سنتز ارگوسترول، که استرول منحصربه فرد غشای سلولی قارچ ها می باشد، تداخل می نمایند. آزول ها با مهار تولید ارگوسترول، نفوذپذیری غشای سلولی قارچ را مختل می کنند.
• درمان بلاستومایکوز ریوی و خارج ریوی
• درمان هیستوپلاسموز
بالغین: ۲۰۰ میلی گرم از راه خوراکی، یک بار در روز تجویز می شود. در صورتی که شرایط بیمار بهبود نیافت یا علایم پیشرفت بیماری قارچی ظاهر شد، دوز دارو را هر بار ۱۰۰ میلی گرم، تا حداکثر ۴۰۰ میلی گرم در روز، افزایش می دهیم. دارو در مقادیر بالاتر از ۲۰۰ میلی گرم در روز را، باید در دو دوز منقسم تجویز نمود.
• درمان آسپرژیلوس ریوی و خارج ریوی، در بیمارانی که به آمفوتریسینB پاسخ نمی دهند.
بالغین: روزانه ۵۰ تا ۴۰۰ میلی گرم از راه خوراکی تجویز می شود. دورهٔ درمان بر حسب شرایط، شدت بیماری، و پاسخ به درمان، از یک روز تا شش ماه متغیر است.
نکته از فارماکولوژی کاتزونگ: ایتراکونازول داروی انتخابی برای بلاستومایسس، اسپوروتریکس و کروموبلاستومایکوز می باشد.
• درمان انواع مایکوز:
مایکوزهای سطحی: درماتوفیتوز، پتریازیس ورسیکالر، سبوپسوریازیس، کاندیدیاز واژینال، دهانی یا جلدی مخاطی، انکومایکوز
مایکوزهای سیستمیک: کاندیدیاز، عفونت های کریپتوکوکال، کوکسیدیومایکوز
مایکوزهای زیرجلدی: اسپوروتریکوز، کرومومایکوز
• لیشمانیوز جلدی
• کراتیت قارچی
• زایگومایکوز
• کوکسیدیو مایکوز
• حساسیت مفرط نسبت به دارو
• مصرف همزمان با ترفنادین
• دوران شیردهی
• مصرف همزمان با سیزاپراید
نکته: تا چند سال قبل، حاملگی نیز جزو کنترااندیکاسیون های ایتراکونازول بود.