آیت بخارایی عبدالشکور. آیَتِ بُخارایی، عَبْدُالشَّکور (بخارا ۱۲۳۱ـ۱۳۰۶ق)
شاعر فرارودی. پس از پایان تحصیلات در زادگاهش، به تدریس پرداخت و شاگردان بسیاری پرورش داد. مدتی، در شهرهای نهرپی، تراکول، چارجو و نسف قاضی بود. در علوم ادبی، فلسفه و تفسیر دستی داشت و در خانه اش انجمن ادبی برپا می کرد. درون مایۀ سروده هایش عرفانی و اجتماعی و به پیروی از بیدل دهلوی است.
شاعر فرارودی. پس از پایان تحصیلات در زادگاهش، به تدریس پرداخت و شاگردان بسیاری پرورش داد. مدتی، در شهرهای نهرپی، تراکول، چارجو و نسف قاضی بود. در علوم ادبی، فلسفه و تفسیر دستی داشت و در خانه اش انجمن ادبی برپا می کرد. درون مایۀ سروده هایش عرفانی و اجتماعی و به پیروی از بیدل دهلوی است.