ایبو (Ibo)
(یا: ایگبو) از اقوام افریقای غربی، ساکن در منطقۀ جنوب شرقی نیجریه، با جمعیتی نزدیک به ۱۸میلیون تن. ایبوها عمدتاً از راه کشاورزی امرار معاش می کنند، اما به تجارت و صدور روغن خرما و هسته های آن و ساختن ظروف سفالین، حکاکی بر چوب و موسیقی نیز می پردازند. ایبوها به پنج گروه اصلی تقسیم می شوند و زبان هایشان به شاخۀ کوآاز خانوادۀ زبان های نیجری ـ کنگوییتعلّق دارند. ایبوها از دیرباز فاقد اقتدار مرکزیت یافته بودند و روستاهایشان واحدهای سیاسی مستقلی را تشکیل می دادند که با شوراهای سالمندان در گردهم آیی های تصمیم گیری اداره می شدند. دین آن ها بر پایۀ باور به خداوند آفریننده، الهۀ زمین، نیاکان و سایر ارواح قدرتمند استوار بود. بسیاری از آن ها امروز مسیحی شده اند. در ۱۹۶۷، دولت شرق مرکزی ایبو از فدراسیون نیجریه جدا شد و استقلالش را به عنوان دولت بیافرااعلام کرد. در ۱۹۷۰، پس از سه سال جنگ داخلی، نیروهای ایبو تسلیم شدند. حفاری های صورت گرفته در منطقۀ ایگبو ـ اوکوونشان می دهند که یک فرهنگ هنری شکوفا در فاصلۀ قرون ۹ و ۱۰م در این محل وجود داشته است.
