ایبس

لغت نامه دهخدا

ایبس. [ اَ ب َ ] ( ع ص ، اِ ) خشک. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || زمین خشک و بی زرع. ( از اقرب الموارد ). || ساق بی گوشت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). آنجا که گوشت نبود بر وی از ساق. ( بحر الجواهر ). || استخوان و کرانه پیشین ساق که بی گوشت است و چون بفشرند به درد آید. ج ،ایابس. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

خشک یا زمین خشک و بی زرع

پیشنهاد کاربران

بپرس