ایالت با

با ( چینی: 巴؛ پین یین: Bā؛ به معنی: مار بزرگ[ ۱] ) ایالت تاریخی در چین طی حکومت دودمان ژو بود. پایتخت اصلی آن ییچنگ ( شهر انشی ) ، هوبئی بود. با در سال ۳۱۶ پ. م توسط چین فتح شد. قوم تاریخی بو و مردم توجیای امروزی، ریشه هایشان به مردم با برمی گردند. [ ۲]
با اغلب به عنوان یک اتحادیه سست یا مجموعه ای از خان سالاری توصیف می شود، متشکل از چندین طایفه مستقل بود که یک پادشاه را به رسمیت می شناختند. قبایل با بسیار متنوع بودند و از قبایل متعددی تشکیل شده بودند. شواهد باستان شناسی نشان می دهد که مردم با در درجه اول به ماهیگیری و شکار تکیه می کردند و در درجه دوم کشاورزی سطح پایین و بدون آبیاری داشتند. [ ۳]
با در اصل شامل سرزمین های دره هان بود و پایتخت آن در ییچنگ در هوبی بود. با این حال برتری چو، با را به سمت غرب و بیشتر به حوزه سیچوان هل داد. گسترش چو همچنین با را مجبور کرد چندین بار پایتخت خود را جابجا کند. طبق تواریخ قرن چهارم پس از میلاد، نوشته های هوآیانگ توسط چانگ کو، پایتخت ها یا مراکز اداری با شامل جیانگژو ( چونگ کینگ ) ، دیان جیانگ ( منطقه هچوان ) و پینگدو ( فنگدو ) و پایتخت نهایی آن ها در لانگژونگ بود. در طول دوره ایالت های جنگ طلب، چین، چو و شو، که همگی ابالت های قدرتمندتر بودند، مرز مشترکی با با داشتند.
قدیمی ترین شواهد از سکونت انسان در این منطقه در سایت هلیانگ در نزدیکی فنگدو یافت شده است و قدمت آن به ۱۵۰۰۰ سال پیش می رسد. یک سایت نوسنگی که در داکسی یافت شده است مربوط به ۵۰۰۰ تا ۳۰۰۰ پ. م است در حالی که یک سایت نوسنگی اواخر ( حدود ۲۰۰۰ پ. م ) در ژونگبا در ژونگشیان پیدا شده است. [ ۴]
بر اساس کتاب هان متأخر، بنیانگذار ایالت با، لرد لین ( به چینی: 廪君 ) بود. در این روایت، در ابتدا پنج طایفه وجود داشت: با، فن ( 樊 ) ، شن ( 瞫 ) ، شیانگ ( 相 ) و ژنگ ( 鄭 ) ، و آن ها رقابتی ترتیب دادند تا تعیین کنند که چه کسی رئیس خواهد بود:
طایفه ها هنوز رهبر نداشتند، اما فقط ارواح و اشباه را می پرستیدند، و بنابراین پیمانی بستند: هر کس بتواند خنجر را پرتاب کند و آن را در شکاف سنگی خاص در بالای صخره قرار دهد، رئیس خواهد بود. از میان تمام رقبا، تنها پسری با نام ووشیانگ از طایفه با، توانست به هدف بزند، و وقتی این کار را انجام داد، همه حاضران از روی ستایش آهی کشیدند. مسابقه ای دیگر انجاماندند که در آن به هر رقیب یک قایق روستایی دادند و سوگند یاد کردند: "کسی که خود را روی آب های خروشان شناور نگه دارد، رئیس خواهد بود!" دوباره ووشیانگ پیروز شد، در حالی که همه قایق های دیگر غرق شدند. بنابراین او را رئیس کردند و او را لرد لین نامیدند. *تاریخ هان متأخر*[ ۵] [ ۶]