ایالت آزاد کنگو یک ایالت بزرگ در مرکز آفریقا میان سال های ۱۸۸۵ تا ۱۹۰۸ بود که در اتحاد شخصی با لئوپولد دوم، شاه بلژیک، بود. در ۲۹ مهٔ ۱۸۸۵ توسط پادشاه بلژیک، لئوپولد دوم، به عنوان ایالت آزاد کنگو نام گذاری شد. ایالت توسط یک شرکت غیردولتی زیر نظر شخص شاه اداره می شد تا اینکه دولت بلژیک در سال ۱۹۰۸ با اکراه ادارهٔ مستقیم آن را به دست گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
عاقبت حکومت لئوپولد در کنگو به دلیل بدرفتاری فزاینده با مردمان بومی به بدنامی و رسوایی کشید. لئوپولد به اسم کمک به مردم محلی و توسعهٔ منطقه، در واقع عاج، لاستیک طبیعی، و مواد معدنی را از حوزهٔ کنگوی علیا استخراج می کرد و در بازار جهانی می فروخت. دولت آزاد کنگو تحت رهبری لئوپولد دوم به یکی از بزرگ ترین رسوایی های بین المللی اوایل قرن بیستم مبدل شد. گزارش راجر کیسمنت، کنسول بریتانیا، به دستگیری و مجازات مقامات سفیدپوست منجر شد که مسئول کشتارهای دورهٔ سفرهای اکتشافی برای جمع آوری لاستیک در ۱۹۰۳ بودند.
خشونت فزاینده مقامات این ایالت علیه بومیان موجب شد تا بلژیک در سال ۱۹۰۸ کنترل کامل کنگو را به دست بگیرد و کنگوی بلژیک ایجاد شد.
دیگو کایو به اطراف دهانهٔ رودخانه کنگو در سال ۱۴۸۲ سفر کرد. تا اواسط قرن نوزدهم، کنگو که در قلب آفریقای مستقل بود، استعمارگران اروپایی به ندرت وارد شدند که با مقاومت شدید محلی همراه بود. جنگل های بارانی، باتلاق و مالاریا و سایر بیماری ها یک محیط دشوار برای اروپایی ها برای استقرار ایجاد می کرد. در غیاب مزایای اقتصادی واضح، کشورهای غربی در ابتدا تمایلی به استعمار کردن منطقه نداشتند.
... [مشاهده متن کامل]
عاقبت حکومت لئوپولد در کنگو به دلیل بدرفتاری فزاینده با مردمان بومی به بدنامی و رسوایی کشید. لئوپولد به اسم کمک به مردم محلی و توسعهٔ منطقه، در واقع عاج، لاستیک طبیعی، و مواد معدنی را از حوزهٔ کنگوی علیا استخراج می کرد و در بازار جهانی می فروخت. دولت آزاد کنگو تحت رهبری لئوپولد دوم به یکی از بزرگ ترین رسوایی های بین المللی اوایل قرن بیستم مبدل شد. گزارش راجر کیسمنت، کنسول بریتانیا، به دستگیری و مجازات مقامات سفیدپوست منجر شد که مسئول کشتارهای دورهٔ سفرهای اکتشافی برای جمع آوری لاستیک در ۱۹۰۳ بودند.
خشونت فزاینده مقامات این ایالت علیه بومیان موجب شد تا بلژیک در سال ۱۹۰۸ کنترل کامل کنگو را به دست بگیرد و کنگوی بلژیک ایجاد شد.
دیگو کایو به اطراف دهانهٔ رودخانه کنگو در سال ۱۴۸۲ سفر کرد. تا اواسط قرن نوزدهم، کنگو که در قلب آفریقای مستقل بود، استعمارگران اروپایی به ندرت وارد شدند که با مقاومت شدید محلی همراه بود. جنگل های بارانی، باتلاق و مالاریا و سایر بیماری ها یک محیط دشوار برای اروپایی ها برای استقرار ایجاد می کرد. در غیاب مزایای اقتصادی واضح، کشورهای غربی در ابتدا تمایلی به استعمار کردن منطقه نداشتند.
