ایالات متحده جزایر ایونی ( یونانی: Ἡνωμένον Κράτος τῶν Ἰονίων Νήσων، ت. ت. '"United State of the Ionian Islands"' ' ایتالیایی: Stati Uniti delle Isole Ionie ) یک دولت یونانی و تحت الحمایه سلطنتی بریتانیا بین سال های ۱۸۱۵ و ۱۸۶۴ بود. این دولت ایالت جانشین جمهوری هفت جزیره ای در قلمرو جزایر ایونی بود که امروزه در کشور یونان قرار دارند. بریتانیا پس از قطعنامه اتحاد با یونان، به عنوان هدیه این جزایر را به پادشاه تازه به تخت نشسته جرج اول بخشید. [ ۵]
قبل از جنگ های انقلاب فرانسه، جزایر ایونی بخشی از جمهوری ونیز بودند. هنگامی که معاهده کامپو فرمیو در سال ۱۷۹۷ جمهوری ونیز را منحل کرد، این جزایر به جمهوری فرانسه ضمیمه شدند. بین سال های ۱۷۹۸ و ۱۷۹۹، فرانسوی ها توسط نیروهای مشترک روسیه و عثمانی بیرون رانده شدند. نیروهای اشغالگر جمهوری جزایر هفت گانه را تأسیس کردند که از سال ۱۸۰۰ تا ۱۸۰۷ تحت فرمانروایی تشریفاتی عثمانی و کنترل روسیه از استقلال نسبی برخوردار بود. [ نیازمند منبع]
جزایر ایونی پس از معاهده تیلسیت توسط فرانسوی ها اشغال شد. در سال ۱۸۰۹، بریتانیا ناوگان فرانسوی را در جزیره زاکینتوس در ۲ اکتبر شکست داد و کیفالونیا، کیثیرا و زاکینثوس را تصرف کرد. انگلیسی ها در سال ۱۸۱۰ اقدام به تصرف لفکادا کردند. جزیره کورفو تا سال ۱۸۱۴ در اشغال فرانسوی ها باقی ماند. [ نیازمند منبع]
بر اساس معاهده بین بریتانیای کبیر و روسیه، ( امضا شده در پاریس در ۵ نوامبر ۱۸۱۵ ) ، با اشاره به جزایر ایونی به عنوان یکی از معاهدات امضا شده در خلال صلح پاریس، بریتانیا تحت الحمایه ای این کشور را بر عهده گرفت. جزایر ایونی، و بر اساس ماده هشتم این معاهده، امپراتوری اتریش از امتیازات تجاری مشابهی با جزایر بریتانیا برخوردار شد. همان طور که در ماده ۴ این معاهده توافق شده بود، "منشور قانون اساسی جدید برای دولت" تنظیم شد و با تصویب " قانون اساسی میتلند " در ۲۶ اوت ۱۸۱۷، فدراسیونی از هفت جزیره با حضور ژنرال سر توماس میتلند ایجاد شد و رسمیت یافت. این ژنرال بدین ترتیب اولین " لرد کمیساریای عالی جزایر ایونی " شد. [ نیازمند منبع]
چند سال بعد گروه های ملی گرای یونانی شروع به شکل گیری کردند. اگرچه انرژی آن ها در سال های اولیه برای حمایت از انقلابیون یونانی خود در انقلاب علیه امپراتوری عثمانی معطوف شد، اما پس از استقلال یونان تمرکز خود را به اتحاد یونان معطوف کردند. حزب رادیکال ها ( به یونانی: Κόμμα των Ριζοσπαστών ) در سال ۱۸۴۸ به عنوان یک حزب سیاسی طرفدار اتحاد جوامع یونانی تبار تأسیس شد. در سپتامبر ۱۸۴۸ زد و خورد با پادگان بریتانیایی ها در Argostoli و Lixouri در Kefalonia منجر به امتیازگیری شورشیان برای اجرای قوانین محلی تحت الحمایه و آزادی مطبوعات شد. مردم جزیره تقاضای فزاینده خود را برای اتحاد پنهان نکردند و روزنامه های این جزایر مکرراً مقالاتی را در انتقاد از سیاست های بریتانیا در تحت الحمایه منتشر می کردند. در ۱۵ اوت ۱۸۴۹، شورش دیگری آغاز شد که توسط سر هنری جورج وارد، که به طور موقت حکومت نظامی را رهبری می کرد، سرکوب شد. [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقبل از جنگ های انقلاب فرانسه، جزایر ایونی بخشی از جمهوری ونیز بودند. هنگامی که معاهده کامپو فرمیو در سال ۱۷۹۷ جمهوری ونیز را منحل کرد، این جزایر به جمهوری فرانسه ضمیمه شدند. بین سال های ۱۷۹۸ و ۱۷۹۹، فرانسوی ها توسط نیروهای مشترک روسیه و عثمانی بیرون رانده شدند. نیروهای اشغالگر جمهوری جزایر هفت گانه را تأسیس کردند که از سال ۱۸۰۰ تا ۱۸۰۷ تحت فرمانروایی تشریفاتی عثمانی و کنترل روسیه از استقلال نسبی برخوردار بود. [ نیازمند منبع]
جزایر ایونی پس از معاهده تیلسیت توسط فرانسوی ها اشغال شد. در سال ۱۸۰۹، بریتانیا ناوگان فرانسوی را در جزیره زاکینتوس در ۲ اکتبر شکست داد و کیفالونیا، کیثیرا و زاکینثوس را تصرف کرد. انگلیسی ها در سال ۱۸۱۰ اقدام به تصرف لفکادا کردند. جزیره کورفو تا سال ۱۸۱۴ در اشغال فرانسوی ها باقی ماند. [ نیازمند منبع]
بر اساس معاهده بین بریتانیای کبیر و روسیه، ( امضا شده در پاریس در ۵ نوامبر ۱۸۱۵ ) ، با اشاره به جزایر ایونی به عنوان یکی از معاهدات امضا شده در خلال صلح پاریس، بریتانیا تحت الحمایه ای این کشور را بر عهده گرفت. جزایر ایونی، و بر اساس ماده هشتم این معاهده، امپراتوری اتریش از امتیازات تجاری مشابهی با جزایر بریتانیا برخوردار شد. همان طور که در ماده ۴ این معاهده توافق شده بود، "منشور قانون اساسی جدید برای دولت" تنظیم شد و با تصویب " قانون اساسی میتلند " در ۲۶ اوت ۱۸۱۷، فدراسیونی از هفت جزیره با حضور ژنرال سر توماس میتلند ایجاد شد و رسمیت یافت. این ژنرال بدین ترتیب اولین " لرد کمیساریای عالی جزایر ایونی " شد. [ نیازمند منبع]
چند سال بعد گروه های ملی گرای یونانی شروع به شکل گیری کردند. اگرچه انرژی آن ها در سال های اولیه برای حمایت از انقلابیون یونانی خود در انقلاب علیه امپراتوری عثمانی معطوف شد، اما پس از استقلال یونان تمرکز خود را به اتحاد یونان معطوف کردند. حزب رادیکال ها ( به یونانی: Κόμμα των Ριζοσπαστών ) در سال ۱۸۴۸ به عنوان یک حزب سیاسی طرفدار اتحاد جوامع یونانی تبار تأسیس شد. در سپتامبر ۱۸۴۸ زد و خورد با پادگان بریتانیایی ها در Argostoli و Lixouri در Kefalonia منجر به امتیازگیری شورشیان برای اجرای قوانین محلی تحت الحمایه و آزادی مطبوعات شد. مردم جزیره تقاضای فزاینده خود را برای اتحاد پنهان نکردند و روزنامه های این جزایر مکرراً مقالاتی را در انتقاد از سیاست های بریتانیا در تحت الحمایه منتشر می کردند. در ۱۵ اوت ۱۸۴۹، شورش دیگری آغاز شد که توسط سر هنری جورج وارد، که به طور موقت حکومت نظامی را رهبری می کرد، سرکوب شد. [ ۶]
wiki: ایالات متحده جزایر ایونی