ای نائوسوکه ( به ژاپنی: 井伊 直弼 Ii Naosuke ) یک دایمیوی هیکونه، شیگا و همچنین تایرو ( برابر با نخست وزیر ژاپن ) در شوگونسالاری توکوگاوا بود. موقعیتی که او از ۲۳ آوریل ۱۸۵۸ تا زمان مرگش در دست داشت، او در حادثه ساکورادامون ( ۱۸۶۰ ) در ۲۴ مارس ۱۸۶۰ ترور شد.
... [مشاهده متن کامل]
ای نائوسوکه یکی از دایمیو هایی بود در سال ۱۸۵۳ در پاسخ استعلام شوگون سالاری، از سیاست ترک انزوای ژاپن ( ساکوکو ) هواداری کرده بود. او برای امضای پیمان هریس ( عهدنامه دوستی و تجارت بین ایالات متحده آمریکا و ژاپن ) با ایالات متحده مشهور است، پیمانی که دسترسی به بندرهای ژاپن را جهت تجارت برای شهروندان آمریکایی امکان پذیر کرد. او همچنین یک استاد ماهر در مراسم چای ژاپنی است که نوشته های او شامل حداقل دو اثر در مورد مراسم چای است.
تحت رهنمودهای ای نائوسوکه، شوگون سالاری توکوگاوا از درگیری مخصوصاً در مورد جانشینی توکوگاوا ایه سادا بیمار و بی فرزند عبور کرد. ای نائوسوکه موفق شد تا شوگون سالاری را به آخرین احیای مختصر قدرت و موقعیت در جامعه ژاپن قبل از شروع دوره میجی وادارد. ای نائوسوکه در حادثه ساکورادامون ( ۱۸۶۰ ) توسط گروهی متشکل از ۱۷ سامورایی قلمروی میتو و ۱ سامورایی قلمروی ساتسوما در ۲۴ مارس ۱۸۶۰ ترور شد.
در سال ۱۸۵۸ پس از تلاش ناموفق هوتا ماسایوشی برای به دست آوردن تأیید امپراتور برای پیمان هریس، شوگون توکوگاوا ایه سادا، ای نائوسوکه را در ۴ ژوئن همان سال به عنوان تایرو انتخاب کرد. در همان سال و پس از مرگ شوگون سیزدهم توکوگاوا ایه سادا ( در ۱۴ اوت ۱۸۵۸ ) و نامشخص بودن موضوع جانشینی او، روجو ها ( مشاوران عالی یا هیئت حاکم ) و دایمیوهای فودای به رهبری ای نائوسوکه هوادار جانشینی توکوگاوا یوشیتومی ( نام دیگر شوگون چهاردهم توکوگاوا ایه موچی ) امیر و ارباب ولایت کی بودند ( جناح نانکی ) ، اما بخش دیگری از دایمیوها خواستار جانشینی توکوگاوا یوشینوبو ( کِی کی هم نامیده می شود ) از قلمروی میتو بودند ( جناح هیتوتسوباشی ) . یوشینوبو پسر توکوگاوا ناری آکی از خاندان هیتوتسوباشی توکوگاوا بود. ناری آکی که طرفدار شوگونی پسرش بود در صدد جلب حمایت دربار برآمد و به این ترتیب وارد جریانی شد که مسئله داخلی شوگون سالاری بود.
موقعیت تایرو، پستی که به طور سنتی اعضای خاندان ای آن را برعهده می گرفتند، به ندرت پر می شد. در واقع بین سالهای ۱۷۰۰ و قدرت گرفتن ای نائوسوکه در ۱۵۸ سال بعد از آن فقط سه تایرو وجود داشته است. ارتقا ای نائوسوکه به پست تایرو بسیاری از شینپان ها از جمله توکوگاوا ناری آکی را آزار می داد ( شینپان ها دایمیوهای عضو خاندان توکوگاوا بودند. آنها قادر به عضویت در شوگون سالاری و اداره کشور نبودند، اما در صورت از بین رفتن شوگون، شوگون بعدی می بایست از میان خاندان شینپان انتخاب می شد ) . ای نائوسوکه که دارای بیشترین اعتبار و قدرت پس از شوگون بود، از پشتیبانی کامل دایمیوهای فودای لذت می برد. ای نائوسوکه قصد داشت قدرت سیاست گذاری باکوفو ( شوگون سالاری ) را چه در زمینهٔ داخلی و چه در زمینهٔ خارجی، به آن بازگرداند.
... [مشاهده متن کامل]
ای نائوسوکه یکی از دایمیو هایی بود در سال ۱۸۵۳ در پاسخ استعلام شوگون سالاری، از سیاست ترک انزوای ژاپن ( ساکوکو ) هواداری کرده بود. او برای امضای پیمان هریس ( عهدنامه دوستی و تجارت بین ایالات متحده آمریکا و ژاپن ) با ایالات متحده مشهور است، پیمانی که دسترسی به بندرهای ژاپن را جهت تجارت برای شهروندان آمریکایی امکان پذیر کرد. او همچنین یک استاد ماهر در مراسم چای ژاپنی است که نوشته های او شامل حداقل دو اثر در مورد مراسم چای است.
تحت رهنمودهای ای نائوسوکه، شوگون سالاری توکوگاوا از درگیری مخصوصاً در مورد جانشینی توکوگاوا ایه سادا بیمار و بی فرزند عبور کرد. ای نائوسوکه موفق شد تا شوگون سالاری را به آخرین احیای مختصر قدرت و موقعیت در جامعه ژاپن قبل از شروع دوره میجی وادارد. ای نائوسوکه در حادثه ساکورادامون ( ۱۸۶۰ ) توسط گروهی متشکل از ۱۷ سامورایی قلمروی میتو و ۱ سامورایی قلمروی ساتسوما در ۲۴ مارس ۱۸۶۰ ترور شد.
در سال ۱۸۵۸ پس از تلاش ناموفق هوتا ماسایوشی برای به دست آوردن تأیید امپراتور برای پیمان هریس، شوگون توکوگاوا ایه سادا، ای نائوسوکه را در ۴ ژوئن همان سال به عنوان تایرو انتخاب کرد. در همان سال و پس از مرگ شوگون سیزدهم توکوگاوا ایه سادا ( در ۱۴ اوت ۱۸۵۸ ) و نامشخص بودن موضوع جانشینی او، روجو ها ( مشاوران عالی یا هیئت حاکم ) و دایمیوهای فودای به رهبری ای نائوسوکه هوادار جانشینی توکوگاوا یوشیتومی ( نام دیگر شوگون چهاردهم توکوگاوا ایه موچی ) امیر و ارباب ولایت کی بودند ( جناح نانکی ) ، اما بخش دیگری از دایمیوها خواستار جانشینی توکوگاوا یوشینوبو ( کِی کی هم نامیده می شود ) از قلمروی میتو بودند ( جناح هیتوتسوباشی ) . یوشینوبو پسر توکوگاوا ناری آکی از خاندان هیتوتسوباشی توکوگاوا بود. ناری آکی که طرفدار شوگونی پسرش بود در صدد جلب حمایت دربار برآمد و به این ترتیب وارد جریانی شد که مسئله داخلی شوگون سالاری بود.
موقعیت تایرو، پستی که به طور سنتی اعضای خاندان ای آن را برعهده می گرفتند، به ندرت پر می شد. در واقع بین سالهای ۱۷۰۰ و قدرت گرفتن ای نائوسوکه در ۱۵۸ سال بعد از آن فقط سه تایرو وجود داشته است. ارتقا ای نائوسوکه به پست تایرو بسیاری از شینپان ها از جمله توکوگاوا ناری آکی را آزار می داد ( شینپان ها دایمیوهای عضو خاندان توکوگاوا بودند. آنها قادر به عضویت در شوگون سالاری و اداره کشور نبودند، اما در صورت از بین رفتن شوگون، شوگون بعدی می بایست از میان خاندان شینپان انتخاب می شد ) . ای نائوسوکه که دارای بیشترین اعتبار و قدرت پس از شوگون بود، از پشتیبانی کامل دایمیوهای فودای لذت می برد. ای نائوسوکه قصد داشت قدرت سیاست گذاری باکوفو ( شوگون سالاری ) را چه در زمینهٔ داخلی و چه در زمینهٔ خارجی، به آن بازگرداند.
