آی سی ام پی. پروتکل کنترل پیام های اینترنتی ( آی سی ام پی ) یکی از پروتکل های اصلی بستهٔ پروتکل های اینترنت می باشد. مورد اصلی استفاده از آن در سیستم عاملهای کامپیوترهای متصل به شبکه، برای ارسال پیام های خطا، برای مثال، سرویس مورد درخواست در دسترس نمی باشد یا اینکه میزبان یا روتر غیرفعال، است. از آی سی ام پی می توان برای رله کردن دستورها استفاده نیز کرد. [ ۱]
آی سی ام پی[ ۲] متکی بر آی پی برای انجام کارهای خود است و خود بخشی جدایی ناپذیر از آی پی می باشد. این سیستم با سیستم های حمل و نقل داده مثل تی سی پی یا یودی پی متفاوت است و برای ارسال و دریافت داده استفاده نمی شود. این پروتکل به طور معمول در نرم افزارهای کاربردی شبکه استفاده نمی شود، مگر در چند استثنا مانند پینگ یا تریس روت.
آی سی ام پی برای پروتکل اینترنت نسخه ۴ ( IPv4 ) به عنوان ICMPv4 نیز شناخته می شود. پروتکل اینترنت نسخه ۶ نیز از سیستم نامگذاری مشابه استفاده می کند: ICMPv6.
پروتکل کنترل پیام های اینترنتی بخشی از پروتکل اینترنت می باشد، همان طور که در ریکوست فور کامنتس ( آراف سی ) ۷۹۲ تعریف شده است. پیام های آی سی ام پی برای یافتن ایرادها در شکل داده های پروتکل اینترنت ( همان طور که در آراف سی ۱۱۲۲ مشخص شده است ) یا تشخیص یا مسیریابی در اینترنت ایجاد می شوند. خرابی ها و اشکالات به منبع اصلی انتشاردهندهٔ داده بازمی گردد. [ ۱]
مثالی از آی سی ام پی پیام طول عمر بیشتر از حد مجاز شد، است. هر دستگاه حاضر در شبکه ( مثلاً یک روتر ) که داده های اینترنتی را منتقل می کند، باید به اندازه یک واحد از طول عمر داده ارسال شده تحت پروتکل اینترنت کم کند. در صورتی که طول عمر ( تی تی ال ) به ۰ رسید، پیامی مبنی بر پایان یافتن طول عمر در حین انتقال از طریق آی سی ام پی برای دستگاه مبدأ ارسال می شود.
با توجه به اینکه هر پیام آی سی ام پی به صورت مستقیم دردادهٔ پروتکل اینترنت بسته بندی می شود، مانند یودی پی پروتکلی نامطمئن است.
اگرچه پیام های آی سی ام پی به صورت پیشفرض درداده های پروتکل اینترنت وجود دارند، ولی پردازش این پیام ها به خصوص است و با پردازش معمول پروتکل اینترنت فرق دارد، در واقع به صورت زیر مجموعه ای از پروتکل اینترنت مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند. همیشه لازم است که داده های موجود در پیام آی سی ام پی بررسی شوند و برای دستگاه مبدأ به عنوان نتیجه ارسال شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآی سی ام پی[ ۲] متکی بر آی پی برای انجام کارهای خود است و خود بخشی جدایی ناپذیر از آی پی می باشد. این سیستم با سیستم های حمل و نقل داده مثل تی سی پی یا یودی پی متفاوت است و برای ارسال و دریافت داده استفاده نمی شود. این پروتکل به طور معمول در نرم افزارهای کاربردی شبکه استفاده نمی شود، مگر در چند استثنا مانند پینگ یا تریس روت.
آی سی ام پی برای پروتکل اینترنت نسخه ۴ ( IPv4 ) به عنوان ICMPv4 نیز شناخته می شود. پروتکل اینترنت نسخه ۶ نیز از سیستم نامگذاری مشابه استفاده می کند: ICMPv6.
پروتکل کنترل پیام های اینترنتی بخشی از پروتکل اینترنت می باشد، همان طور که در ریکوست فور کامنتس ( آراف سی ) ۷۹۲ تعریف شده است. پیام های آی سی ام پی برای یافتن ایرادها در شکل داده های پروتکل اینترنت ( همان طور که در آراف سی ۱۱۲۲ مشخص شده است ) یا تشخیص یا مسیریابی در اینترنت ایجاد می شوند. خرابی ها و اشکالات به منبع اصلی انتشاردهندهٔ داده بازمی گردد. [ ۱]
مثالی از آی سی ام پی پیام طول عمر بیشتر از حد مجاز شد، است. هر دستگاه حاضر در شبکه ( مثلاً یک روتر ) که داده های اینترنتی را منتقل می کند، باید به اندازه یک واحد از طول عمر داده ارسال شده تحت پروتکل اینترنت کم کند. در صورتی که طول عمر ( تی تی ال ) به ۰ رسید، پیامی مبنی بر پایان یافتن طول عمر در حین انتقال از طریق آی سی ام پی برای دستگاه مبدأ ارسال می شود.
با توجه به اینکه هر پیام آی سی ام پی به صورت مستقیم دردادهٔ پروتکل اینترنت بسته بندی می شود، مانند یودی پی پروتکلی نامطمئن است.
اگرچه پیام های آی سی ام پی به صورت پیشفرض درداده های پروتکل اینترنت وجود دارند، ولی پردازش این پیام ها به خصوص است و با پردازش معمول پروتکل اینترنت فرق دارد، در واقع به صورت زیر مجموعه ای از پروتکل اینترنت مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند. همیشه لازم است که داده های موجود در پیام آی سی ام پی بررسی شوند و برای دستگاه مبدأ به عنوان نتیجه ارسال شوند.
wiki: آی سی ام پی