«ای ایران» نام یکی از مشهورترین و محبوب ترین سرودهای میهن پرستانه و ملی گرایانه ایران، ساخته روح الله خالقی است که می توان آن را سرود ملی غیررسمی ایرانیان دانست. سرود «ای ایران» به ثبت ملی رسیده است.
... [مشاهده متن کامل]
دربارهٔ پیشینه و دلایل ساخت این سرود روایت های مختلفی وجود دارد. روح الله خالقی در کتاب سرگذشت موسیقی ایران چنین نوشته است:
آهنگساز و گویندهٔ اشعار، آن را تحت تأثیر اوضاع زمان ساخته بودند. . . در آن وقت کشور ما را قوای انگلیس و روس و آمریکا اشغال کرده بودند و جنگ بین الملل دوم هنوز دوام داشت. تظاهرات ملی نمی شد زیرا وضع آماده نبود ولی آهنگ و شعر این سرود احساسات ملی را سخت برانگیخت و مخصوصاً در مقابل خارجیان که در آن مجلس ( نخستین اجرای سرود ) هم بودند از طرف ایرانیان تظاهرات بیشتری شد و اولین ضربه ای بود که به طور غیرمستقیم بر پیکر ارتش خارجی که ناخوانده مهمان ما بودند زده شد.
گلنوش خالقی، موسیقی دان و دختر روح الله خالقی، دلیل شکل گرفتن این سرود را بحثِ بین پدرش با لطف الله مفخم پایان، موسیقی دان و از همکاران خالقی، عنوان کرده است. او در این مورد گفته است: «مفخم معتقد بود هر یک از مایه های موسیقی ایرانی فضایی دارند که آهنگسازی در آنها موجب می شود اثر هم همان فضا را منعکس کند. برای مثال، دشتی به عنوان مایه ای غمگین شناخته شده است در نتیجه اگر اثری در این مایه ساخته شود آن اثر هم الزاماً فضایی غمگین خواهد داشت. پدرم اما این موضوع را رد می کرد. او معتقد بود فضای اثر متکی به توانایی آهنگساز و ایده های موسیقایی اوست و برای اثبات نظرش، سرود «ای ایران» را که فضایی حماسی دارد در دشتی آفرید. کمی بعد هم از حسین گل گلاب درخواست کرد تا شعر سرود را بسراید. »
برخی دیگر با تأکید بر وقایع دوران جنگ جهانی دوم، زمانی که در سپتامبر ۱۹۴۱، متفقین ایران را اشغال کرده بودند، ایدهٔ ساختِ شعر «ای ایران» توسط حسین گل گلاب را دیدنِ اهتزاز پرچم متفقین از پادگان استرآباد عنوان کرده اند.
در روایتی دیگر، چنین نقل شده است که روزی حسین گل گلاب در راه ملاقات با روح الله خالقی در خیابان، شاهد درگیری دو سرباز ایرانی و انگلیسی بوده است که در آن وضع، سرباز انگلیسی به سرباز ایرانی که درجه بالاتری نیز نسبت به آن داشته سیلی می زند و سرباز ایرانی به خاطر شرایط وقت که ایران در اشغال بود هیچ واکنشی نشان نمی دهد. گل گلاب با دیدن این صحنه با چشمانی اشکبار به دیدار خالقی می رود و جریان را بازگو می کند. و همچنین می گوید شعری خواهم گفت تا ایران و روح ایرانی در آن زنده ماند. خالقی نیز می گوید که من آهنگ آن را تنظیم می کنم و بنان که آنجا بوده نیز می گوید من هم شعر را خواهم خواند. از حسین گل گلاب در این باره چنین نقل شده است:
... [مشاهده متن کامل]
دربارهٔ پیشینه و دلایل ساخت این سرود روایت های مختلفی وجود دارد. روح الله خالقی در کتاب سرگذشت موسیقی ایران چنین نوشته است:
آهنگساز و گویندهٔ اشعار، آن را تحت تأثیر اوضاع زمان ساخته بودند. . . در آن وقت کشور ما را قوای انگلیس و روس و آمریکا اشغال کرده بودند و جنگ بین الملل دوم هنوز دوام داشت. تظاهرات ملی نمی شد زیرا وضع آماده نبود ولی آهنگ و شعر این سرود احساسات ملی را سخت برانگیخت و مخصوصاً در مقابل خارجیان که در آن مجلس ( نخستین اجرای سرود ) هم بودند از طرف ایرانیان تظاهرات بیشتری شد و اولین ضربه ای بود که به طور غیرمستقیم بر پیکر ارتش خارجی که ناخوانده مهمان ما بودند زده شد.
گلنوش خالقی، موسیقی دان و دختر روح الله خالقی، دلیل شکل گرفتن این سرود را بحثِ بین پدرش با لطف الله مفخم پایان، موسیقی دان و از همکاران خالقی، عنوان کرده است. او در این مورد گفته است: «مفخم معتقد بود هر یک از مایه های موسیقی ایرانی فضایی دارند که آهنگسازی در آنها موجب می شود اثر هم همان فضا را منعکس کند. برای مثال، دشتی به عنوان مایه ای غمگین شناخته شده است در نتیجه اگر اثری در این مایه ساخته شود آن اثر هم الزاماً فضایی غمگین خواهد داشت. پدرم اما این موضوع را رد می کرد. او معتقد بود فضای اثر متکی به توانایی آهنگساز و ایده های موسیقایی اوست و برای اثبات نظرش، سرود «ای ایران» را که فضایی حماسی دارد در دشتی آفرید. کمی بعد هم از حسین گل گلاب درخواست کرد تا شعر سرود را بسراید. »
برخی دیگر با تأکید بر وقایع دوران جنگ جهانی دوم، زمانی که در سپتامبر ۱۹۴۱، متفقین ایران را اشغال کرده بودند، ایدهٔ ساختِ شعر «ای ایران» توسط حسین گل گلاب را دیدنِ اهتزاز پرچم متفقین از پادگان استرآباد عنوان کرده اند.
در روایتی دیگر، چنین نقل شده است که روزی حسین گل گلاب در راه ملاقات با روح الله خالقی در خیابان، شاهد درگیری دو سرباز ایرانی و انگلیسی بوده است که در آن وضع، سرباز انگلیسی به سرباز ایرانی که درجه بالاتری نیز نسبت به آن داشته سیلی می زند و سرباز ایرانی به خاطر شرایط وقت که ایران در اشغال بود هیچ واکنشی نشان نمی دهد. گل گلاب با دیدن این صحنه با چشمانی اشکبار به دیدار خالقی می رود و جریان را بازگو می کند. و همچنین می گوید شعری خواهم گفت تا ایران و روح ایرانی در آن زنده ماند. خالقی نیز می گوید که من آهنگ آن را تنظیم می کنم و بنان که آنجا بوده نیز می گوید من هم شعر را خواهم خواند. از حسین گل گلاب در این باره چنین نقل شده است:
ای ایران فیلمی کمدی به کارگردانی و نویسندگی ناصر تقوایی است که در سال ۱۳۶۸ منتشر شد.
داستان فیلم به ماجراهای حین انقلاب ۱۳۵۷ برمی گردد. بازیگران سرشناسی چون اکبر عبدی، حمید جبلی، غلامحسین نقشینه، محمد ورشوچی و حسین سرشار در این فیلم ایفای نقش کردند.
... [مشاهده متن کامل]
اکبر عبدی در مراسم اختتامیه سی امین جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۹۰ ضمن انتقاد از روند برگزاری و داوری جشنواره اظهار کرد بایستی برای بازی در فیلم ای ایران جایزه سیمرغ بلورین دریافت می کردم. درحالیکه این فیلم را در بخش مسابقه هم راه ندادند.
• برنده سیمرغ بلورین بهترین پوستر ( مرتضی ممیز )
داستان فیلم به ماجراهای حین انقلاب ۱۳۵۷ برمی گردد. بازیگران سرشناسی چون اکبر عبدی، حمید جبلی، غلامحسین نقشینه، محمد ورشوچی و حسین سرشار در این فیلم ایفای نقش کردند.
... [مشاهده متن کامل]
اکبر عبدی در مراسم اختتامیه سی امین جشنواره فیلم فجر در سال ۱۳۹۰ ضمن انتقاد از روند برگزاری و داوری جشنواره اظهار کرد بایستی برای بازی در فیلم ای ایران جایزه سیمرغ بلورین دریافت می کردم. درحالیکه این فیلم را در بخش مسابقه هم راه ندادند.
• برنده سیمرغ بلورین بهترین پوستر ( مرتضی ممیز )
عظیم تر و پر شکوه تر از این آهنگ پیدا نخواهید کرد