ایای
لغت نامه دهخدا
ایای. [ ای یا ی َ ] ( ع ضمیر ) متکلم وحده بمعنی من. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی
گویش مازنی
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی إِیَّایَ: فقط من
ریشه کلمه:
ایای (۵ بار)
ایی (۶۲۸ بار)
ی (۱۰۴۴ بار)
ضمیر منفصل منصوب است، ضمائر نصب برای روشن شدن مرجع ضمیر به آن داخل میشود مثل [نَرْزُقُهُمْ وَ اِیّاکُمْ» و مثل«وَقَضی رَبُّکَ اَلّا تَعْبُدُوا اِلّا اِیّاهُ» و مثل «اِیّاکَ نَعْبُدُ وَ اِیّاکَ نَسْتَعینُ» در مفردات گوید: آن لفظی است که ضمائر نصب به آن لاحق میشود.
ریشه کلمه:
ایای (۵ بار)
ایی (۶۲۸ بار)
ی (۱۰۴۴ بار)
ضمیر منفصل منصوب است، ضمائر نصب برای روشن شدن مرجع ضمیر به آن داخل میشود مثل [نَرْزُقُهُمْ وَ اِیّاکُمْ» و مثل«وَقَضی رَبُّکَ اَلّا تَعْبُدُوا اِلّا اِیّاهُ» و مثل «اِیّاکَ نَعْبُدُ وَ اِیّاکَ نَسْتَعینُ» در مفردات گوید: آن لفظی است که ضمائر نصب به آن لاحق میشود.
wikialkb: إِیّای
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید