آگونیست. آگونیست ( به انگلیسی: Agonist ) ماده شیمیایی است که در یک سلول با اتصال به گیرنده های آن سلول باعث پاسخ و واکنش آن سلول می شود. آگونیست اغلب تقلیدکننده عمل یک ماده طبیعی در بدن است. در حالی که یک آگونیست باعث یک پاسخ و کنش در سلول می شود، آنتاگونیست با مسدود کردن محل اتصال مانع از اتصال و عمل آگونیست می گردد. [ ۱]
گیرنده سلولی در بدن می تواند توسط یک ماده درون ساخت ( مانند هورمون ها و انتقال دهنده های عصبی ) یا یک ماده خارجی ( مانند داروها یا مواد مخدر ) فعال یا غیرفعال شود که این خود منجر به تحریک یا مهار یک واکنش بیولوژیکی خواهدشد.
آگونیست فیزیولوژیک ( مانند آدرنالین ) ماده ای است که باعث ایجاد پاسخ های یکسان در بدن شده، درحالی که ممکن است به همان گیرنده متصل نشود. آگونیست درون ساخت برای یک گیرنده خاص، یک ترکیب است که به طور طبیعی توسط بدن تولید شده است که با اتصال به آن گیرنده کنش خود را انجام می دهد؛ مثلاً ماده سروتونین یک آگونیست طبیعی برای گیرنده های سروتونین در سیستم سروتونرژیک است، و دوپامین آگونیست درون ساخت برای گیرنده دوپامین در سیستمدوپامینرژیک است. [ ۲] آگونیست می تواند فول آگونیست یا آگونیست ناقص باشد. فول آگونیست با افزایش غلظت پلاسمایی، باعث افزایش اثر بیولوژیک می شود درحالیکه آگونیست ناقص تا حدودی اثر بیولوژیک را افزایش می دهد و پس از آن افزایش در میزان آگونیست، افزایشی در میزان پاسخ زیستی نخواهد داشت.
هنگامی که در مورد آگونیست یا آنتاگونیست بر روی گیرنده ها سخن گفته می شود باید به یاد داشته باشیم که خود گیرنده ها دارای انواعی مختلف ( مانند آلفا یک و آلفا دو و غیره ) هستند. اگر یک دارو پس از ورود به بدن تمامی گیرنده های هم نام ( مثلاً آلفا ) را به کار بیندازد یک آگونیست ( یا آنتاگونیست ) غیرانتخابی، و اگر با ورود به بدن تنها یک رده ویژه از یک گیرنده ( مثلاً آلفا دو ) را تحریک کند، آن آگونیست ( و یا آنتاگونیست ) انتخابی ( اختصاصی ) نام دارد. در فارماکولوژی این دو مبحث انتخابی و غیر انتخابی بسیار مهم هستند. چراکه گاهی یک داروی راه انداز گیرنده یا بلوک کننده آن به صورت غیر انتخابی می تواند با تأثیر مثبت بر یک سلول یا اندام همزمان بر گیرنده مشابه در سلول یا اندام دیگر اثری منفی ایجاد کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگیرنده سلولی در بدن می تواند توسط یک ماده درون ساخت ( مانند هورمون ها و انتقال دهنده های عصبی ) یا یک ماده خارجی ( مانند داروها یا مواد مخدر ) فعال یا غیرفعال شود که این خود منجر به تحریک یا مهار یک واکنش بیولوژیکی خواهدشد.
آگونیست فیزیولوژیک ( مانند آدرنالین ) ماده ای است که باعث ایجاد پاسخ های یکسان در بدن شده، درحالی که ممکن است به همان گیرنده متصل نشود. آگونیست درون ساخت برای یک گیرنده خاص، یک ترکیب است که به طور طبیعی توسط بدن تولید شده است که با اتصال به آن گیرنده کنش خود را انجام می دهد؛ مثلاً ماده سروتونین یک آگونیست طبیعی برای گیرنده های سروتونین در سیستم سروتونرژیک است، و دوپامین آگونیست درون ساخت برای گیرنده دوپامین در سیستمدوپامینرژیک است. [ ۲] آگونیست می تواند فول آگونیست یا آگونیست ناقص باشد. فول آگونیست با افزایش غلظت پلاسمایی، باعث افزایش اثر بیولوژیک می شود درحالیکه آگونیست ناقص تا حدودی اثر بیولوژیک را افزایش می دهد و پس از آن افزایش در میزان آگونیست، افزایشی در میزان پاسخ زیستی نخواهد داشت.
هنگامی که در مورد آگونیست یا آنتاگونیست بر روی گیرنده ها سخن گفته می شود باید به یاد داشته باشیم که خود گیرنده ها دارای انواعی مختلف ( مانند آلفا یک و آلفا دو و غیره ) هستند. اگر یک دارو پس از ورود به بدن تمامی گیرنده های هم نام ( مثلاً آلفا ) را به کار بیندازد یک آگونیست ( یا آنتاگونیست ) غیرانتخابی، و اگر با ورود به بدن تنها یک رده ویژه از یک گیرنده ( مثلاً آلفا دو ) را تحریک کند، آن آگونیست ( و یا آنتاگونیست ) انتخابی ( اختصاصی ) نام دارد. در فارماکولوژی این دو مبحث انتخابی و غیر انتخابی بسیار مهم هستند. چراکه گاهی یک داروی راه انداز گیرنده یا بلوک کننده آن به صورت غیر انتخابی می تواند با تأثیر مثبت بر یک سلول یا اندام همزمان بر گیرنده مشابه در سلول یا اندام دیگر اثری منفی ایجاد کند.
wiki: آگونیست