آگالماتوفیلیا ( انگلیسی: Agalmatophilia ) یا تندیس دوستی ( از یونانی agalma 'تندیس'، و - philia φιλία = دوست داشتن ) یک انحراف جنسی است که شامل کشش جنسی به یک تندیس، عروسک، مانکن یا سایر اشیاء مجازی مشابه است. این کشش ممکن است شامل تمایل به تماس واقعی جنسی با شیء، خیال پردازی از رابطه جنسی ( یا غیرجنسی ) با نمونه ای زنده و غیرزنده از شیء مورد نظر، عمل تماشای رابطهٔ جنسی بین این اشیاء، یا لذت بردن جنسی ناشی از خیال پردازی دربارهٔ تبدیل شدن یا تبدیل کردن دیگری به شیء مورد نظر باشد. تندیس دوستی همچنین ممکن است شامل پیگمالیون گرایی ( از اسطوره پیگمالیون ) باشد که در آن، فرد چیزی را خلق کرده و بدان عشق می ورزد. تندیس دوستی، گونه ای چیزدوستی به حساب می آید.
... [مشاهده متن کامل]
تندیس دوستی اصطلاحی است که در قرن بیستم، برای پزشکی سازی تحریک ناشی از تندیس ها ایجاد شد و به طور گسترده در پزشکی قانونی اواخر قرن هجدهم و نوزدهم به کار رفت. موارد واقعی تاریخی از این انحراف جنسی اندک است. کرفت - ایبینگ در سال ۱۸۷۷ مورد عشق یک باغبان به تندیسی از ونوس میلو را یافت و وی را در حال تلاش برای آمیزش جنسی با آن مشاهده کرد.
یکی از خیال پردازی های مهم برای برخی از افراد دچار این انحراف، این است که خود را در حال تبدیل شدن به شیء مورد نظر ( معمولاً یک تندیس ) می بینند و تجربهٔ یک حالت بی حرکتی یا فلج شدن است. چنین تخیلاتی ممکن است به بازی نقش نیز تعمیم یابند. تندیس دوستی همچنین یک اصطلاح خودساخته است که توسط فتیشیست های که از تبدیل شدن به یک «عروسک لاستیکی» یا «عروسک لاتکسی» یا گیر افتادن در داخل یک تندیس و مورد نمایش واقع شدن در یک موزه لذت می برند، استفاده می شود.
عروسک های سکس در اندازه واقعی در کارهای عکس برداران هنری مشهور مانند هانس بلمر، برنارد فاکون، هلموت نیوتن، مورتون بارتلت، کاتان آمانو، کیشین شینویاما و ریوچی یوشیدا نقش به سزایی داشته اند.
تندیس دوستی در فیلم عصر طلایی اثر لوئیس بونوئل نمایش داده شده، که در آن قهرمان زن، انگشت شست پای یک تندیس را می مکد. در رمان کورت امریکنز ( "کرو کات" ) ( ۱۹۶۲ ) از نویسنده هلندی جن ولکرز ( و فیلمی به همین نام، براساس این رمان، به سال ۱۹۷۹ ) ، شخصیت اصلی ( در فیلم با بازی درک د لننت ) به یک نیم تنه گچی علاقه مند شده و در نهایت با آن رابطه جنسی برقرار می کند. همچنین در فیلم مهیج تارسم سینگ به نام سلول ( ۲۰۰۰ ) یک قاتل سریالی به تصویر کشیده شده که بدن قربانیان خود را سفید می کند؛ به گونه ای که شبیه عروسک ها بشوند.
... [مشاهده متن کامل]
تندیس دوستی اصطلاحی است که در قرن بیستم، برای پزشکی سازی تحریک ناشی از تندیس ها ایجاد شد و به طور گسترده در پزشکی قانونی اواخر قرن هجدهم و نوزدهم به کار رفت. موارد واقعی تاریخی از این انحراف جنسی اندک است. کرفت - ایبینگ در سال ۱۸۷۷ مورد عشق یک باغبان به تندیسی از ونوس میلو را یافت و وی را در حال تلاش برای آمیزش جنسی با آن مشاهده کرد.
یکی از خیال پردازی های مهم برای برخی از افراد دچار این انحراف، این است که خود را در حال تبدیل شدن به شیء مورد نظر ( معمولاً یک تندیس ) می بینند و تجربهٔ یک حالت بی حرکتی یا فلج شدن است. چنین تخیلاتی ممکن است به بازی نقش نیز تعمیم یابند. تندیس دوستی همچنین یک اصطلاح خودساخته است که توسط فتیشیست های که از تبدیل شدن به یک «عروسک لاستیکی» یا «عروسک لاتکسی» یا گیر افتادن در داخل یک تندیس و مورد نمایش واقع شدن در یک موزه لذت می برند، استفاده می شود.
عروسک های سکس در اندازه واقعی در کارهای عکس برداران هنری مشهور مانند هانس بلمر، برنارد فاکون، هلموت نیوتن، مورتون بارتلت، کاتان آمانو، کیشین شینویاما و ریوچی یوشیدا نقش به سزایی داشته اند.
تندیس دوستی در فیلم عصر طلایی اثر لوئیس بونوئل نمایش داده شده، که در آن قهرمان زن، انگشت شست پای یک تندیس را می مکد. در رمان کورت امریکنز ( "کرو کات" ) ( ۱۹۶۲ ) از نویسنده هلندی جن ولکرز ( و فیلمی به همین نام، براساس این رمان، به سال ۱۹۷۹ ) ، شخصیت اصلی ( در فیلم با بازی درک د لننت ) به یک نیم تنه گچی علاقه مند شده و در نهایت با آن رابطه جنسی برقرار می کند. همچنین در فیلم مهیج تارسم سینگ به نام سلول ( ۲۰۰۰ ) یک قاتل سریالی به تصویر کشیده شده که بدن قربانیان خود را سفید می کند؛ به گونه ای که شبیه عروسک ها بشوند.
