آکیموشکین اولگ. آکیموشْکین، اولِگ (۱۹۲۹-۲۰۱۰م)(Akimoshkin, Uleg)
ایران شناس روسی. در ۱۹۵۳ از دانشکدۀ خاورشناسی دانشگاه دولتی لنینگراد لیسانس گرفت. در ۱۹۵۴ کارمند علمی پژوهشگاه خاورشناسی فرهنگستان علوم شوروی در لنینگراد بود. در ۱۹۶۸ در کنگرۀ بین المللی هنر و باستان شناسی ایران در تهران شرکت کرد. در ۱۹۷۰ دانشنامۀ دکتری گرفت. تخصص آکیموشکین در نسخه شناسی کتب فارسی، تصوف در ایران و آسیای میانه و قفقاز، و هنر کتاب سازی و کتاب آرایی در ایران است. از آثارش: نسخه های خطی فارسی و تاجیکی پژوهشگاه ملل آسیایی فرهنگستان علوم شوروی (با همکاری) (مسکو، ۱۹۶۴)؛ مینیاتورهای ایرانی در سده های چهاردهم ـ هفدهم (پیشگفتار ـ با همکاری) (مسکو، ۱۹۶۸)؛ یادداشت های شاه محمود بن میرزا فاضل چورس که رسالۀ دکتری اوست (۱۹۷۰).
ایران شناس روسی. در ۱۹۵۳ از دانشکدۀ خاورشناسی دانشگاه دولتی لنینگراد لیسانس گرفت. در ۱۹۵۴ کارمند علمی پژوهشگاه خاورشناسی فرهنگستان علوم شوروی در لنینگراد بود. در ۱۹۶۸ در کنگرۀ بین المللی هنر و باستان شناسی ایران در تهران شرکت کرد. در ۱۹۷۰ دانشنامۀ دکتری گرفت. تخصص آکیموشکین در نسخه شناسی کتب فارسی، تصوف در ایران و آسیای میانه و قفقاز، و هنر کتاب سازی و کتاب آرایی در ایران است. از آثارش: نسخه های خطی فارسی و تاجیکی پژوهشگاه ملل آسیایی فرهنگستان علوم شوروی (با همکاری) (مسکو، ۱۹۶۴)؛ مینیاتورهای ایرانی در سده های چهاردهم ـ هفدهم (پیشگفتار ـ با همکاری) (مسکو، ۱۹۶۸)؛ یادداشت های شاه محمود بن میرزا فاضل چورس که رسالۀ دکتری اوست (۱۹۷۰).
wikijoo: آکیموشکین،_اولگ_(۱۹۲۹)